FarHezareNoh - Hebrews - 11

11:1  ایمان، ضامن چیزهایی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمی‌بینیم.

11:2  به سبب ایمان بود که دربارة پیشینیان به‌‌نیکویی شهادت داده شد.

11:3  با ایمان است که درمی‌یابیم کائنات به‌‌وسیلة کلام خدا شکل گرفت، بدان‌‌گونه که آنچه دیده می‌شود از آنچه قابل رؤیت بود، پدید نیامد.

11:4  با ایمان بود که هابیل قربانی‌ای نیکوتر از قربانی قائن به خدا تقدیم کرد، و به‌‌سبب همین ایمان دربارة او شهادت داده شد که پارسا است، زیرا خدا دربارة هدایای او به نیکویی شهادت داد. به همین سبب، هر‌‌چند درگذشته است، هنوز سخن می‌گوید.

11:5  با ایمان بود که خَنوخ از این جهان منتقل شد تا طعم مرگ را نچشد و دیگر یافت نشد، چون خدا او را منتقل ساخت. زیرا پیش از آنکه انتقال یابد، دربارة او شهادت داده شد که خدا را خشنود ساخته است.

11:6  و بدون ایمان ممکن نیست بتوان خدا را خشنود ساخت، زیرا هر که به او نزدیک می‌شود، باید ایمان داشته باشد که او هست و جویندگان خود را پاداش می‌دهد.

11:7  با ایمان بود که نوح هنگامی که از جانب خدا دربارة اموری که تا آن زمان دیده نشده بود هشدار یافت، آن را با خداترسی به جدّ گرفت و برای نجات خانوادة خویش کشتی ساخت. او با ایمان خود دنیا را محکوم کرد و وارث آن پارسایی شد که بر ایمان استوار است.

11:8  با ایمان بود که ابراهیم هنگامی که فرا‌‌خوانده شد، اطاعت کرد و حاضر شد به جایی رود که بعدها به میراث می‌یافت؛ و هر‌‌چند نمی‌دانست کجا می‌رود، روانه شد.

11:9  با ایمان بود که در سرزمین موعود، همچون بیگانه‌ای در دیار غریب خانه‌‌به‌‌دوش گردید و همانند اسحاق و یعقوب که با او وارث همان وعده بودند، در خیمه‌ها ساکن شد.

11:10  زیرا چشم‌انتظار شهری بود با بنیاد، که معمار و سازنده‌اش خداست.

11:11  با ایمان بود که ابراهیم توانایی یافت نسلی داشته باشد، با اینکه سارا نازا و خود او نیز سالخورده بود؛ چرا که وعده‌دهنده را امین شمرد.

11:12  این‌‌گونه، از یک تن، آن هم کسی که تقریباً مرده بود، نسلی کثیر همچون ستارگان آسمان، و بی‌شمار مانند شنهای ساحل دریا، پدید آمد.

11:13  این اشخاص همه در ایمان درگذشتند، در حالی که وعده‌ها را هنوز نیافته بودند، بلکه فقط آنها را از دور دیده و خوشامد گفته بودند. ایشان اذعان داشتند که بر زمین، بیگانه و غریبند.

11:14  آنان که اینچنین سخن می‌گویند، آشکارا نشان می‌دهند که در جستجوی وطنی هستند.

11:15  اگر به سرزمینی می‌اندیشیدند که ترکش کرده بودند، فرصت بازگشت می‌داشتند.

11:16  امّا مشتاق سرزمینی نیکوتر بودند، مشتاق وطنی آسمانی. از همین‌‌رو، خدا عار ندارد خدای ایشان خوانده شود، زیرا شهری برایشان مهیا کرده است.

11:17  با ایمان بود که ابراهیم هنگامی که آزموده شد، اسحاق را به‌‌عنوان قربانی تقدیم کرد؛ و او که وعده‌ها را پذیرفته بود حاضر شد پسر یگانة خود را قربانی کند،

11:18  همان را که درباره‌اش گفته شده بود: «نسل تو از اسحاق محسوب خواهد شد.»

11:19  ابراهیم چنین اندیشید که خدا قادر است حتی مردگان را زنده کند، و می‌توان گفت که به‌‌نوعی اسحاق را از مرگ باز‌‌یافت.

11:20  با ایمان بود که اسحاق، یعقوب و عیسو را در خصوص امور آینده برکت داد.

11:21  با ایمان بود که یعقوب به‌‌هنگام مرگ، هر یک از پسران یوسف را برکت داد و در حالی که بر سر عصای خود تکیه زده بود، سجده کرد.

11:22  با ایمان بود که یوسف چون به پایان عمر خود نزدیک شد، از خروج بنی‌اسرائیل سخن گفت و دربارة استخوانهای خود دستورهایی داد.

11:23  با ایمان بود که والدین موسی او را پس از تولد به‌‌مدت سه ماه پنهان کردند، زیرا دیدند کودکی است بی‌نظیر؛ و از حکم پادشاه نهراسیدند.

11:24  با ایمان بود که موسی هنگامی که بزرگ شد، نخواست پسر دختر فرعون خوانده شود.

11:25  او آزار دیدن با قوم خدا را بر لذت زودگذر گناه ترجیح داد.

11:26  و رسوایی به‌‌خاطر مسیح را باارزشتر از گنجهای مصر شمرد، زیرا از پیش به پاداش چشم دوخته بود.

11:27  با ایمان بود که او بی‌آنکه از خشم پادشاه بهراسد مصر را ترک گفت، زیرا آن نادیدنی را همواره در برابر چشمان خود داشت.

11:28  با ایمان بود که او پِسَح و پاشیدن خون را به‌جا آورد تا هلاک‌کنندة نخستزادگان، بر نخستزادگان اسرائیل دست دراز نکند.

11:29  با ایمان بود که قوم از میان دریای سرخ همچون زمینی خشک گذشتند؛ امّا چون مصریان کوشیدند همان کار را انجام دهند، غرق شدند.

11:30  با ایمان بود که دیوارهای اَریحا پس از اینکه قوم هفت روز دور آن گشتند، فرو‌‌ریخت.

11:31  با ایمان بود که راحابِ فاحشه همراه با نامطیعان کشته نشد، زیرا جاسوسان را بگرمی پذیرا گردید.

11:32  دیگر چه گویم؟ زیرا فرصت نیست دربارة جِدعون و باراق و سامسون و یِفتاح و داوود و سموئیل و پیامبران سخن گویم،

11:33  که با ایمان، ممالک را فتح کردند، عدالت را برقرار داشتند، و وعده‌ها را به چنگ آوردند؛ دهان شیران را بستند،

11:34  شعله‌های سوزان آتش را بی‌اثر کردند و از دم شمشیر رهایی یافتند؛ ضعفشان به قوّت بدل شد، در جنگ توانمند شدند و لشکریان بیگانه را تار و مار کردند.

11:35  زنان، مردگان خود را قیام‌‌کرده باز‌‌یافتند. امّا گروهی دیگر شکنجه شدند و رهایی را نپذیرفتند، تا به رستاخیزی نیکوتر دست یابند.

11:36  بعضی استهزا شدند و تازیانه خوردند، و حتی به زنجیر کشیده شده، به زندان افکنده شدند.

11:37  سنگسار گشتند، با ارّه دو‌‌پاره شدند و با شمشیر به قتل رسیدند. در جامه‌هایی محقّر از پوست گوسفندان و بزها در هر جا گذر کرده، تنگدست، ستمدیده و مورد اذیت و آزار بودند.

11:38  اینان که جهان لایق ایشان نبود، در بیابانها و کوهها، و غارها و شکافهای زمین، آواره بودند.

11:39  اینان همه به‌‌سبب ایمانشان به نیکویی یاد شدند. با این‌‌حال، هیچ یک آنچه را که بدیشان وعده داده شده بود، نیافتند.

11:40  زیرا خدا از پیش چیزهایی بهتر برای ما در نظر داشت تا ایشان بدون ما به‌‌کمال نرسند.