VulgClementine - II Corinthians - 2

2:1  Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos.

2:2  Si enim ego contristo vos : et quis est, qui me lætificet, nisi qui contristatur ex me ?

2:3  Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere : confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium, omnium vestrum est.

2:4  Nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrimas : non ut contristemini, sed ut sciatis, quam caritatem habeam abundantius in vobis.

2:5  Si quis autem contristavit, non me contristavit : sed ex parte, ut non onerem omnes vos.

2:6  Sufficit illi, qui ejusmodi est, objurgatio hæc, quæ fit a pluribus :

2:7  ita ut e contrario magis donetis, et consolemini, ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui ejusmodi est.

2:8  Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum caritatem.

2:9  Ideo enim et scripsi, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omnibus obedientes sitis.

2:10  Cui autem aliquid donastis, et ego : nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi,

2:11  ut non circumveniamur a Satana : non enim ignoramus cogitationes ejus.

2:12  Cum venissem autem Troadem propter Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino,

2:13  non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis, profectus sum in Macedoniam.

2:14  Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo Jesu, et odorem notitiæ suæ manifestat per nos in omni loco :

2:15  quia Christi bonus odor sumus Deo in iis qui salvi fiunt, et in iis qui pereunt :

2:16  aliis quidem odor mortis in mortem : aliis autem odor vitæ in vitam. Et ad hæc quis tam idoneus ?

2:17  non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo loquimur.