PolGdanska - Ecclesiastes - 10

10:1  Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.

10:2  Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.

10:3  I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.

10:4  Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.

10:5  Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:

10:6  Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;

10:7  Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.

10:8  kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.

10:9  Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.

10:10  Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.

10:11  Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.

10:12  Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.

10:13  Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo.

10:14  Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

10:15  Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.

10:16  Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.

10:17  Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.

10:18  Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.

10:19  Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.

10:20  Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.