VulgConte - Ecclesiastes - 10

10:1  Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia et gloria, parva et ad tempus stultitia.

10:2  Cor sapientis in dextera eius, et cor stulti in sinistra illius.

10:3  Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultos æstimat.

10:4  Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne demiseris: quia curatio faciet cessare peccata maxima.

10:5  Est malum quod vidi sub sole, quasi per errorem egrediens a facie principis:

10:6  positum stultum in dignitate sublimi, et divites sedere deorsum.

10:7  Vidi servos in equis: et principes ambulantes super terram quasi servos.

10:8  Qui fodit foveam, incidet in eam: et qui dissipat sepem, mordebit eum coluber.

10:9  Qui transfert lapides, affligetur in eis: et qui scindit ligna, vulnerabitur ab eis.

10:10  Si retusum fuerit ferrum, et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit multo labore, exacuetur, et post industriam sequetur sapientia.

10:11  Si mordeat serpens in silentio, nihil eo minus habet qui occulte detrahit.

10:12  Verba oris sapientis gratia: et labia insipientis præcipitabunt eum:

10:13  Initium verborum eius stultitia, et novissimum oris illius error pessimus.

10:14  Stultus verba multiplicat. Ignorat homo quid ante se fuerit: et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare?

10:15  Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.

10:16  Væ tibi terra, cuius rex puer est, et cuius principes mane comedunt.

10:17  Beata terra, cuius rex nobilis est, et cuius principes vescuntur in tempore suo ad reficiendum, et non ad luxuriam.

10:18  In pigritiis humiliabitur contignatio, et in infirmitate manuum perstillabit domus.

10:19  In risum faciunt panem, et vinum ut epulentur viventes: et pecuniæ obediunt omnia.

10:20  In cogitatione tua regi ne detrahas, et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti: quia et aves cæli portabunt vocem tuam, et qui habet pennas annunciabit sententiam.