VulgClementine - Ecclesiastes - 1

1:1  Verba Ecclesiastæ, filii David, regis Jerusalem.

1:2  Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes ; vanitas vanitatum, et omnia vanitas.

1:3  Quid habet amplius homo de universo labore suo quo laborat sub sole ?

1:4  Generatio præterit, et generatio advenit ; terra autem in æternum stat.

1:5  Oritur sol et occidit, et ad locum suum revertitur ; ibique renascens,

1:6  gyrat per meridiem, et flectitur ad aquilonem. Lustrans universa in circuitu pergit spiritus, et in circulos suos revertitur.

1:7  Omnia flumina intrant in mare, et mare non redundat ; ad locum unde exeunt flumina revertuntur ut iterum fluant.

1:8  Cunctæ res difficiles ; non potest eas homo explicare sermone. Non saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur.

1:9  Quid est quod fuit ? Ipsum quod futurum est. Quid est quod factum est ? Ipsum quod faciendum est.

1:10  Nihil sub sole novum, nec valet quisquam dicere : Ecce hoc recens est : jam enim præcessit in sæculis quæ fuerunt ante nos.

1:11  Non est priorum memoria ; sed nec eorum quidem quæ postea futura sunt erit recordatio apud eos qui futuri sunt in novissimo.

1:12  Ego Ecclesiastes fui rex Israël in Jerusalem ;

1:13  et proposui in animo meo quærere et investigare sapienter de omnibus quæ fiunt sub sole. Hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea.

1:14  Vidi cuncta quæ fiunt sub sole, et ecce universa vanitas et afflictio spiritus.

1:15  Perversi difficile corriguntur, et stultorum infinitus est numerus.

1:16  Locutus sum in corde meo, dicens : Ecce magnus effectus sum, et præcessi omnes sapientia qui fuerunt ante me in Jerusalem ; et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici.

1:17  Dedique cor meum ut scirem prudentiam atque doctrinam, erroresque et stultitiam ; et agnovi quod in his quoque esset labor et afflictio spiritus :

1:18  eo quod in multa sapientia multa sit indignatio ; et qui addit scientiam, addit et laborem.