Dari - Psalms - 36

36:1  نافرمانی انسان شریر آشکار می کند که ترس خدا مد نظر او نیست.

36:2  آنقدر خودخواه و مغرور شده است که فکر می کند گناهش آشکار نمی شود و کسی او را متهم نمی کند.

36:3  سخنان زبانش شرارت و فریب است. از فهم دور شده و از نیکوکاری دست کشیده است.

36:4  در بستر خود شرارت را تفکر می کند، راه نادرست را عادت خود ساخته و از بدی نفرت ندارد.

36:5  ای خداوند، رحمت تو تا به آسمان ها می رسد و وفاداری تو مافوق ابر ها.

36:6  عدالت تو مانند کوهها پابرجا است و احکام تو عمیق تر از عمق های زمین. ای خداوند، تو مددگار انسانها و حیوانات هستی.

36:7  ای خدا رحمت تو چقدر عالی و با ارزش است. آدمیان در سایۀ بالهای تو پناه می برند.

36:8  همه از نعمت تو برخوردار می شوند و از دریای رحمت تو می نوشند.

36:9  تو سرچشمۀ زندگی هستی و در نور تو روشنی را می بینیم.

36:10  رحمت تو همیشه بر آنانی که تو را می شناسند باقی بماند و عدالت تو پیوسته همراه راستدلان باشد.

36:11  مگذار که پایمال اشخاص مغرور گردم و یا دست شریران مرا مجبور به فرار سازد.

36:12  ببینید که چگونه بدکاران افتاده اند! آن ها طوری سقوط کرده اند که دیگر نمی توانند برخاست.