Dari - Psalms - 132

132:1  ای خداوند، سختی ها و خواری های را که داود متحمل شد بیاد آور.

132:2  چگونه برای خداوند قسم خورد و به خدای یعقوب وعده نمود

132:3  که به خانۀ خود داخل نمی شوم و در بستر خود آرام نمی گیرم،

132:4  خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی را به مژگان خویش،

132:5  تا مکانی برای خداوند پیدا کنم و مسکنی برای خدای یعقوب.

132:6  اینک ذکر آنرا در افراته شنیدیم و آن را در صحرای یعاریم یافتیم.

132:7  به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش کنیم.

132:8  ای خداوند به عبادتگاه خود بیا، تو و صندوق پیمان، که مظهر قدرت توست.

132:9  کاهنانت به عدالت ملبس شوند و مقدسانت خوشی نمایند.

132:10  به خاطر بندۀ خود داود، روی خود را از مسح شدۀ خود برمگردان.

132:11  خداوند برای داود به راستی وعده کرد و از آن بر نخواهد گشت که «از نسل تو بر تخت تو خواهم گذاشت

132:12  و اگر پسران تو عهد مرا و شهاداتی را که به ایشان می آموزم نگاه دارند، آنگاه پسران ایشان نیز بر تخت تو برای همیشه خواهند نشست.»

132:13  خداوند سهیون را برگزیده و آنرا برای سکونت خویش شایسته دانست. او فرمود:

132:14  «اینست عبادتگاه من تا ابدالآباد. اینجا ساکن می باشم و اینچنین اراده نموده ام.

132:15  آذوقۀ آن را برکت می دهم و فقیرانش را به نان سیر می کنم،

132:16  و کاهنانش را به نجات ملبس می سازم و مقدسانش با خوشی سرود می خوانند.

132:17  در آنجا شاخ افتخار داود را می رویانم و چراغی برای مسح شدۀ خود آماده می کنم.

132:18  دشمنان او را به خجالت ملبس می سازم و تاج داود بر سر او درخشان باقی می ماند.»