PolGdanska - Psalms - 140

140:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

140:2  Wyrwij mię, Panie! od człowieka złego, od męża okrutnego strzeż mię;

140:3  Którzy myślą złe rzeczy w sercu , a na każdy dzień zbierają się na wojnę.

140:4  Zaostrzają język swój, jako wąż; jad żmij pod wargami ich. Sela.

140:5  Zachowaj mię, Panie! od rąk bezbożnika; od męża okrutnego strzeż mię, którzy myślili podwrócić nogi moje.

140:6  Hardzi na mię zastawili sidło, i powrozy; rozciągnęli sieci przy ścieszce, a sidła swe zastawili na mię. Sela.

140:7  Rzekłem Panu: Tyś jest Bóg mój! wysłuchajże, Panie! głos modlitw moich.

140:8  O Panie, Panie mocy zbawienia mego, który przykrywasz głowę moję w dzień bitwy!

140:9  Nie dawaj, Panie! bezbożnemu czego żąda; ani myśli jego złej góry nie dawaj, żeby się nie podniósł. Sela.

140:10  A wodza tych, którzy mię obstąpili, nieprawość warg ich niech ich okryje.

140:11  Niech na nich spadną węgle rozpalone; do ognia niech wrzuceni będą, i do dołów głębokich, skądby nie powstali.

140:12  Potwarca nie będzie utwierdzony na ziemi, a mąż okrutny złością ułowiony będąc upadnie.

140:13  Wiem, że Pan uczyni sąd utrapionemu, i pomstę nędznych. A tak sprawiedliwi będą wysławiać imię twoje, a szczerzy będą mieszkać przed obliczem twojem.