PolGdanska - Psalms - 71

71:1  W tobie, Panie! nadzieję mam: niech na wieki pohańbiony nie będę.

71:2  Według sprawiedliwości twej wybaw mię, i wyrwij mię; nakłoń ku mnie ucha twego, i zachowaj mię.

71:3  Bądź mi skałą mieszkania, gdziebym zawżdy uchodził;przykazałeś, aby mię strzeżono; boś ty skałą moją i twierdzą moją.

71:4  Boże mój! wyrwij mię z ręki niezbożnika, z ręki przewrotnego i gwałtownika;

71:5  Albowiemeś ty oczekiwaniem mojem, Panie! Panie! nadziejo moja od młodości mojej.

71:6  Na tobiem spoległ zaraz z żywota; tyś mię wywiódł z żywota matki mojej; w tobie chwała moja zawżdy.

71:7  Jako dziwowisko byłem u wielu; wszakże tyś jest mocną nadzieją moją.

71:8  Niechaj będą napełnione usta moje chwałą twoją, przez cały dzień sławą twoją.

71:9  Nie odrzucajże mię w starości mojej; gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mię.

71:10  Albowiem mówili nieprzyjaciele moi przeciwko mnie, a ci, którzy czyhali na duszę moję, radę uczynili społem,

71:11  Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcież go, a pojmijcie go; boć nie ma, ktoby go wyrwał.

71:12  Boże! nie oddalajże się odemnie; o Boże mój! pospieszże się na ratunek mój.

71:13  Niechże będą zawstydzeni, niech zginą przeciwnicy duszy mojej; niech będą okryci zelżywością i wstydem, którzy mi szukają złego.

71:14  Aleć ja zawżdy oczekiwać będę, a tem więcej rozszerzę chwałę twoję.

71:15  Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzień zbawienie twoje, aczkolwiek liczby jego nie wiem.

71:16  Przystąpię do wysławiania wszelakiej mocy Pana panującego, będę wspominał własną sprawiedliwość twoję.

71:17  Boże! uczyłeś mię od młodości mojej, i opowiadam aż po dziś dzień dziwne sprawy twoje.

71:18  A przetoż aż do starości i sędziwości nie opuszczaj mię, Boże! aż opowiem ramię twoje temu narodowi, i wszystkim potomkom moc twoję.

71:19  Bo sprawiedliwość twoja, Boże! wywyższona jest, czynisz zaiste rzeczy wielkie. Boże! któż jest podobien tobie?

71:20  Który, acześ przypuścił na mię wielkie i ciężkie uciski, wszakże zasię do żywota przywracasz mię, a z przepaści ziemskich zasię wywodzisz mię.

71:21  Rozmnożysz dostojność moję a zasię ucieszysz mię.

71:22  A ja też wysławiać cię będę na instrumentach muzycznych, i prawdę twoję, Boże mój! będęć śpiewał przy harfie, o Święty Izraelski!

71:23  Rozradują się wargi moje, gdyć będę śpiewał, i dusza moja, którąś wykupił.

71:24  Nadto i język mój będzie opowiadał przez cały dzień sprawiedliwość twoję; bo się zawstydzić, i hańbę odnieść musieli ci, którzy szukali nieszczęścia mego.