PolGdanska - Psalms - 109

109:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;

109:2  Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,

109:3  A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

109:4  Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

109:5  Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.

109:6  Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

109:7  Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.

109:8  Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.

109:9  Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.

109:10  Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

109:11  Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.

109:12  Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

109:13  Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.

109:14  Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

109:15  Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

109:16  Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego,a tego,który był serca utrapionego, chciał zamordować.

109:17  Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.

109:18  A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

109:19  Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.

109:20  Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

109:21  Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

109:22  Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.

109:23  Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.

109:24  Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.

109:25  Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

109:26  Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,

109:27  Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

109:28  Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.

109:29  Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.

109:30  Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.

109:31  Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.