PolGdanska - Psalms - 139

139:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.

139:2  Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.

139:3  Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.

139:4  Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.

139:5  Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.

139:6  Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.

139:7  Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?

139:8  Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny.

139:9  Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,

139:10  I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.

139:11  Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,

139:12  Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.

139:13  Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.

139:14  Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.

139:15  Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.

139:16  Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.

139:17  Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.

139:18  Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.

139:19  Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;

139:20  Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.

139:21  Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?

139:22  Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.

139:23  Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,

139:24  I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.