PolGdanska - Psalms - 77

77:1  Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.

77:2  Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

77:3  W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

77:4  Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.

77:5  Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

77:6  Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

77:7  Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

77:8  Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

77:9  Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

77:10  Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.

77:11  I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

77:12  Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

77:13  I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

77:14  Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

77:15  Tyś jest Bóg,który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

77:16  Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.

77:17  Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

77:18  Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

77:19  Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

77:20  Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było. Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.