Site uses cookies to provide basic functionality.

OK
PSALMS
Prev Up Next Toggle notes
Chapter 39
Psal Esperant 39:1  Mi diris: Mi gardos min sur miaj vojoj, ke mi ne peku per mia lango; Mi bridos mian buŝon, kiam malpiulo staras kontraŭ mi.
Psal Esperant 39:2  Mi estis muta kaj silenta, mi silentis eĉ pri bono; Kaj mia sufero estis mordanta.
Psal Esperant 39:3  Ekbrulis mia koro en mia interno, En miaj pensoj ekflamis fajro, Mi ekparolis per mia lango:
Psal Esperant 39:4  Sciigu al mi, ho Eternulo, mian finon, Kaj kia estos la daŭro de miaj tagoj, Por ke mi sciu, kiel neniiĝa mi estas.
Psal Esperant 39:5  Jen Vi donis al mi tagojn larĝajn kiel manplato, Kaj la daŭro de mia vivo estas antaŭ Vi kiel nenio; Absoluta vantaĵo estas ĉiu homo, kiel ajn forte li starus. Sela.
Psal Esperant 39:6  Nur kiel fantomo iras la homo, nur vante li klopodas; Li kolektas, kaj ne scias, kiu ĝin ricevos.
Psal Esperant 39:7  Kaj nun kion mi devas esperi, mia Sinjoro? Mia espero estas al Vi.
Psal Esperant 39:8  De ĉiuj miaj pekoj liberigu min, Ne lasu min fariĝi mokindaĵo por sensaĝulo.
Psal Esperant 39:9  Mi mutiĝis, mi ne malfermos mian buŝon, Ĉar Vi tion faris.
Psal Esperant 39:10  Deturnu de mi Vian frapon; De Via batanta mano mi pereas.
Psal Esperant 39:11  Se Vi punas homon pro lia krimo, Tiam lia beleco konsumiĝas kiel de tineoj. Nur vantaĵo estas ĉiu homo. Sela.
Psal Esperant 39:12  Aŭskultu mian preĝon, ho Eternulo, kaj atentu mian krion; Al miaj larmoj ne silentu; Ĉar migranto mi estas ĉe Vi, Enmigrinto, kiel ĉiuj miaj patroj.
Psal Esperant 39:13  Lasu min, ke mi vigliĝu, Antaŭ ol mi foriros kaj ĉesos ekzisti.