Esperanto - Psalms - 104

104:1  Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

104:2  Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

104:3  Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

104:4  Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

104:5  Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

104:6  La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

104:7  De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

104:8  Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

104:9  Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

104:10  Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

104:11  Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

104:12  Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

104:13  Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

104:14  Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

104:15  Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

104:16  Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

104:17  Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

104:18  La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

104:19  Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

104:20  Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

104:21  La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

104:22  Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

104:23  Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

104:24  Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

104:25  Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

104:26  Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

104:27  Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

104:28  Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

104:29  Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

104:30  Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

104:31  Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

104:32  Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

104:33  Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

104:34  Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

104:35  Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!