Esperanto - Psalms - 109

109:1  Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

109:2  Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

109:3  Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

109:4  Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

109:5  Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

109:6  Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

109:7  Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

109:8  Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

109:9  Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

109:10  Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

109:11  Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

109:12  Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

109:13  Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

109:14  La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

109:15  Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

109:16  Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

109:17  Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

109:18  Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

109:19  Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

109:20  Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

109:21  Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

109:22  Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

109:23  Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

109:24  Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

109:25  Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

109:26  Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

109:27  Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

109:28  Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

109:29  Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

109:30  Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

109:31  Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.