FarHezareNoh - Hebrews - 6

6:1  پس بیایید تعالیم ابتدایی دربارة مسیح را پشت سر نهاده، به‌‌سوی کمال پیش برویم، و دیگر بار بنیاد توبه از اعمال منتهی به مرگ، و ایمان به خدا،

6:2  و آموزشِ تعمیدها، و نهادن دستها، و رستاخیز مردگان و مجازات ابدی ننهیم.

6:3  و با اجازة خدا چنین نیز خواهیم کرد.

6:4  زیرا آنان که یک بار منوّر گشتند و طعم آن موهبت آسمانی را چشیدند و در روح‌القدس سهیم گشتند

6:5  و نیکویی کلام خدا و نیروهای عصر آینده را چشیدند،

6:6  اگر سقوط کنند، ممکن نیست بتوان بار دیگر ایشان را برای توبه احیا کرد، چرا که به زیان خود، پسر خدا را باز مصلوب می‌کنند و او را در انظار همگان بی‌حرمت می‌سازند.

6:7  اگر زمینی بارانی را که بارها بر آن می‌بارد، جذب کند و برای کسانی که به‌‌خاطر آنها کشت شده است محصول مفید بار آوَرد، از خدا برکت می‌یابد.

6:8  امّا زمینی که خار و خس بار می‌آورد، بی‌ارزش است و در خطر لعنت قرار دارد و در آخر هم سوزانده خواهد شد.

6:9  ای عزیزان، هر‌‌چند این‌‌چنین سخن می‌گوییم، امّا در مورد شما یقین داریم که چیزهای بهتر که با نجات همراه است، نصیبتان خواهد شد.

6:10  زیرا خدا بی‌انصاف نیست که عمل شما و محبتی را که به‌‌خاطر نام او در خدمت به مقدّسان نشان داده و می‌دهید فراموش کند.

6:11  آرزوی ما این است که هر یک از شما همین جدیّت را برای تحقق امیدتان تا به آخر نشان دهید،

6:12  و کاهل نباشید، بلکه از کسانی سرمشق گیرید که با ایمان و شکیبایی وارث وعده‌ها می‌شوند.

6:13  هنگامی که خدا به ابراهیم وعده داد، چون بزرگتر از خودش وجود نداشت که به او سوگند خورَد، پس به خود سوگند خورد

6:14  و فرمود: «به‌‌یقین تو را برکت خواهم داد و فرزندان بسیار به تو خواهم بخشید.»

6:15  و بدین‌‌گونه، ابراهیم پس از آنکه با شکیبایی انتظار کشید، وعده را یافت.

6:16  آدمیان به کسی بزرگتر از خود سوگند می‌خورند و سوگند، سخن شخص را تضمین می‌کند و به همة بحثها پایان می‌بخشد.

6:17  به همین‌‌سان، چون خدا خواست تغییرناپذیر بودن قصد خود را بر وارثان وعده‌ها هر‌‌چه آشکارتر سازد، آن را با سوگند تضمین کرد،

6:18  تا ما به‌‌واسطة دو امر تغییرناپذیر، که ممکن نیست خدا دربارة آنها دروغ بگوید، از دلگرمی بسیار برخوردار شویم، ما که گریخته‌ایم تا امیدی را که پیش روی ما قرار داده شده است، به‌‌چنگ گیریم.

6:19  این امید، به‌‌منزلة لنگری محکم و ایمن برای جان ماست، امیدی که به محرابِ پشت پرده راه می‌یابد،

6:20  جایی که عیسی چون پیشرو ما، و به نمایندگی از ما، داخل شد؛ همان که جاودانه کاهن اعظم شده است، از نوع کهانت مِلْکیصِدِق.