UyCyr - I Samuel - 21

21:1  Давут Ноб дегән шәһәргә келип, роһаний Ахимәләкниң йениға барди, Ахимәләк уни қорқунуч ичидә күтүвалди. — Немишкә ялғуз кәлдиңиз, адәмлириңиз йоқму? — дәп сориди Ахимәләк.

21:2  — Падиша маңа бир ишни буйруп: «Мән саңа буйруған ишни һечким билмисун», дегән еди. Шуңа мән өз адәмлиримгә уларниң мени мәлум җайда күтүп турушини тапилап қоюп кәлдим.

21:3  Әнди йегүдәк немиңиз бар? Бәш нан яки башқа немила нәрсиңиз болса бериңа, — деди Давут роһаний Ахимәләккә.

21:4  — Мәндә адәттики нан йоқ, пәқәт муқәддәс нанла бар. Сиз униңға пәқәт адәмлириңиз йеқиндин бери өзлирини аял затидин нери тутқан болсила еришәләйсиз, — дәп җавап бәрди роһаний.

21:5  — Әлвәттә, аялларға йеқинлашмидуқ, — деди Давут, — биз адәттики вәзипигә атланғанда, адәмлирим өзлирини пак тутиду. Бу қетим алаһидә вәзипигә чиққанлиғимиз үчүн техиму шундақтур.

21:6  Шуниңдин кейин роһаний башқа нан болмиғачқа, Давутқа муқәддәс нанлардин бәрди. Бу нанлар Пәрвәрдигарға беғишланған болуп, Пәрвәрдигарниң һозурида бир мәзгил турғандин кейин, йеңи нан кәлгәчкә у йәрдин еливетилгән еди.

21:7  Шу күни Саулниң идомлуқ баш падичиси Доегму у йәрдә болуп, у паклиниш мәрикиси үчүн кәлгән еди.

21:8  Давут Ахимәләктин: — Сиздә қилич, нәйзә барму? — дәп сориди, — падишаниң тапшуруғи җиддий болғачқа, йенимға йә қилич, йә нәйзә елип чиқмиған едим.

21:9  — Сиз Елаһ җилғисида өлтүргән филистийәлик Голятниң қиличи бу йәрдә, у роһанийлиқ тониниң кәйнидә матиға йөгәклик туриду, халисиңиз шуни елиң, униңдин башқа қурал-ярақ йоқ, — деди роһаний. — Униңға тәң келидиған қилич йоқ, шуни маңа бериң, — деди Давут.

21:10  Шу күни Давут Саулдин қечип, Гатниң падишаси Акишниң йениға барди.

21:11  Акишниң әмәлдарлири Акишқа: — Бу Исраилниң падишаси Давутқу? Исраилдики аяллар: «Саул қирди миң-миңлап, Давут қирди он миңлап» дәп нахша ейтип уссул ойнашмиғанмиди?! — деди.

21:12  Давут бу сөзләрни диққәт қилип аңлиди вә Гатниң падишаси Акишниң өзигә бир немә қилишидин бәк қорқуп кәткәчкә,

21:13  улар бар йәрдә әттәй сараңлиқ қилип жүрди. У уларниң қол астида болғанлиқтин, сараң болувелип, шәһәр дәрвазисиға қалаймиқан йезип-сизип, сақилиға шөлгәйлирини еқитип жүрди.

21:14  Акиш әмәлдарлириға: — Қараңлар! Бу адәм сараң екән, немидәп уни мениң қешимға елип кәлдиңлар?

21:15  Маңа сараң кам болуп қаптиму? Уни мениң һозурумда сараңлиқ қилип бәрсун, дәп елип кәлдиңларму? Бу адәмни өйүмдин нери қилиңлар! — деди.