ABPGRK - II Corinthians - 1

1:1  Παύλος απόστολος Ιησού χριστού διά θελήματος θεού και Τιμόθεος ο αδελφός τη εκκλησία του θεού τη ούση εν Κορίνθω συν τοις αγίοις πάσι τοις ούσιν εν όλη τη Αχαϊα

1:2  χάρις υμίν και ειρήνη από θεού πατρός ημών και κυρίου Ιησού χριστού

1:3  ευλογητός ο θεός και πατήρ του κυρίου ημών Ιησού χριστού ο πατήρ των οικτιρμών και θεός πάσης παρακλήσεως

1:4  ο παρακαλών ημάς επί πάση τη θλίψει ημών εις το δύνασθαι ημάς παρακαλείν τους εν πάση θλίψει διά της παρακλήσεως ης παρακαλούμεθα αυτοί υπό του θεού

1:5  ότι καθώς περισσεύει τα παθήματα του χριστού εις ημάς ούτω διά χριστού περισσεύει και η παράκλησις ημων

1:6  είτε δε θλιβόμεθα υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας της ενεργουμένης εν υπομονή των αυτών παθημάτων ων και ημείς πάσχομεν

1:7  και η ελπίς ημών βεβαία υπέρ υμών είτε παρακαλούμεθα υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας ειδότες ότι ώσπερ κοινωνοί εστε των παθημάτων ούτω και της παρακλήσεως

1:8  ου γαρ θέλομεν υμάς αγνοείν αδελφοί υπέρ της θλίψεως ημών της γενομένης ημίν εν τη Ασία ότι καθ΄ υπερβολήν βαρήθημεν υπέρ δύναμιν ώστε εξαπορηθήναι ημάς και του ζην

1:9  αλλά αυτοί εν εαυτοίς το απόκριμα του θανάτου εσχήκαμεν ίνα μη πεποιθότες ώμεν εφ΄ εαυτοίς αλλ΄ επί τω θεώ τω εγείροντι τους νεκρούς

1:10  ος εκ τηλικούτου θανάτου ερρύσατο ημάς και ρύεται εις ον ηλπίκαμεν ότι και έτι ρύσεται

1:11  συνυπουργούντων και υμών υπέρ ημών τη δεήσει ίνα εκ πολλών προσώπων το εις ημάς χάρισμα διά πολλών ευχαριστηθή υπέρ υμών

1:12  η γαρ καύχησις ημών αύτη εστί το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών ότι εν απλότητι και ειλικρινεία θεού ουκ εν σοφία σαρκική αλλ΄ εν χάριτι θεού ανεστράφημεν εν τω κόσμω περισσοτέρως δε προς υμάς

1:13  ου γαρ αλλά γράφομεν υμίν αλλ΄ η α αναγινώσκετε η και επιγινώσκετε ελπίζω δε ότι και έως τέλους επιγνώσεσθε

1:14  καθώς και επέγνωτε ημάς από μέρους ότι καύχημα υμών εσμέν καθάπερ και υμείς ημών εν τη ημέρα του κυρίου Ιησού

1:15  και ταύτη τη πεποιθήσει εβουλόμην ελθείν προς υμάς πρότερον ίνα δευτέραν χάριν έχητε

1:16  και δι΄ υμών διελθείν εις Μακεδονίαν και πάλιν από Μακεδονίας ελθείν προς υμάς και υφ΄ υμών προπεμφθήναι εις την Ιουδαίαν

1:17  τούτο ούν βουλευόμενος μη τι άρα τη ελαφρία εχρησάμην η α βουλεύομαι κατά σάρκα βουλεύομαι ίνα η παρ΄ εμοί το ναι ναι και το ου ου

1:18  πιστός δε ο θεός ότι ο λόγος ημών ο προς υμάς ουκ εγένετο ναι και ου

1:19  ο γαρ του θεού υιός Ιησούς χριστός ο εν υμίν δι΄ ημών κηρυχθείς δι΄ εμού και Σιλουανού και Τιμοθέου ουκ εγένετο ναι και ου αλλά ναι εν αυτώ γέγονεν

1:20  όσαι γαρ επαγγελίαι θεού εν αυτώ το ναι και εν αυτώ το αμήν τω θεώ προς δόξαν δι΄ ημών

1:21  ο δε βεβαιών ημάς συν υμίν εις χριστόν και χρίσας ημάς θεός

1:22  ο και σφραγισάμενος ημάς και δους τον αρραβώνα του πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών

1:23  εγώ δε μάρτυρα τον θεόν επικαλούμαι επί την εμήν ψυήν ότι φειδόμενος υμών ουκέτι ήλθον εις Κόρινθον

1:24  ουχ ότι κυριεύομεν υμών της πίστεως αλλά συνεργοί εσμεν της χαράς υμών τη γαρ πίστει εστήκατε