ABPGRK - Job - 7

7:1  πότερον ουχί πειρατήριόν εστιν ο βίος ανθρώπου επί της γης και ώσπερ μισθίου αυθημερινού η ζωή αυτού

7:2  η ώσπερ θεράπων δεδοικώς τον κύριον αυτού και τετευχώς σκιάς η ώσπερ μισθωτός αναμένων τον μισθόν αυτού

7:3  ούτως καγώ υπέμεινα μήνας κενούς νύκτες δε οδυνών δεδομέναι μοι εισιν

7:4  εάν κοιμηθώ λέγω πότε η ημέρα ως δ΄ αν αναστώ πάλιν πότε εσπέρα πλήρης δε γίνομαι οδυνών απ΄ εσπέρας έως πρωϊ

7:5  φύρεται δε μου το σώμα εν σαπρία σκωλήκων τήκω δε βώλακας γης από ιχώρος ξύων

7:6  ο δε βίος μου εστίν ελαφρότερος λαλιάς απόλωλε δε εν κενή ελπίδι

7:7  μνήσθητι ουν ότι πνεύμά μου η ζωή και ουκ έτι επανελεύσεται οφθαλμός μου ιδείν αγαθόν

7:8  ου περιβλέψεται οφθαλμός ορώντός με οι οφθαλμοί σου εν εμοί και ουκ έτι ειμί

7:9  ώσπερ νέφος αποκαθαρθέν απ΄ ουρανού εάν γαρ άνθρωπος καταβή εις άδην ουκ έτι ου μη αναβή

7:10  ουδ΄ ου μη επιστρέψη εις τον ίδιον οίκον ουδ΄ ου μη επιγνώ αυτόν έτι ο τόπος αυτού

7:11  ατάρ ουν ουδέ εγώ φείσομαι τω στόματί μου λαλήσω εν ανάγκη ων του πνεύματός μου ανοίξω πικρία ψυχής μου συνεχόμενος

7:12  πότερον θάλασσά ειμι η δράκων ότι κατέταξας επ΄ εμέ φυλακήν

7:13  είπα ότι παρακαλέσει με η κλίνη μου ανοίσω δε προς εμαυτόν ιδία λόγον τη κοίτη μου

7:14  εκφοβείς με ενυπνίοις και εν οράμασί με καταπλήσσεις

7:15  απαλλάξεις από πνεύματός μου την ψυχήν μου από δε θανάτου τα οστά μου

7:16  ου γαρ εις τον αιώνα ζήσομαι ίνα μακροθυμήσω απόστα απ΄ εμού κενός γαρ μου ο βίος

7:17  τι γαρ εστιν άνθρωπος ότι εμεγάλυνας αυτόν η ότι προσέχεις τον νουν εις αυτόν

7:18  η επισκοπήν αυτού ποιήση έως τοπρωϊ και εις ανάπαυσιν αυτον κρινείς

7:19  έως τίνος ουκ εάς με ουδέ προϊη με έως αν καταπίω τον πτύελόν μου εν οδύνη

7:20  ει εγώ ήμαρτον τι δύναμαί σοι πράξαι ο επιστάμενος τον νουν των ανθρώπων διατί έθου με κατεντευκτήν σου ειμί δε επί σοι φορτίον

7:21  και διατί ουκ εποιήσω της ανομίας μου λήθην και καθαρισμόν της αμαρτίας μου νυνί δε εις γην απελεύσομαι ορθρίζων δε ουκέτι ειμί