ABPGRK - Job - 30

30:1  νυνί δε κατεγέλασάν μου ελάχιστοι νυν νουθετούσι με εν μέρει ων εξουδένουν τους πατέρας αυτών ους ουχ ηγησάμην είναι αξίους κυνών των εμών νομάδων

30:2  και γε ισχύς χειρών αυτών ινατί μοι επ΄ αυτούς απώλετο συντέλεια

30:3  εν ενδεία και λιμώ άγονος οι φεύγοντες άνυδρον εχθές συνοχήν και ταλαιπωρίαν

30:4  οι περικυκλούντες άλιμα επί ηχούντι οίτινες άλιμα ην αυτών τα σίτα άτιμοι δε και πεφαυλισμένοι ενδεείς παντός αγαθού και οι ριζας ξύλων εμασσώντο υπό λιμού μεγάλου

30:5  επανέστησάν μοι κλέπται

30:6  ων οι οίκοι αυτών ήσαν τρώγλαι πετρών

30:7  αναμέσον ευήχων βοήσονται οι υπό φρύγανα άγρια διητώντο

30:8  αφρόνων υιοί και ατίμων όνομα και κλέος εσβεσμένον από γης

30:9  νυνί δε κιθάρα εγώ ειμι αυτών και εμέ θρύλλημα έχουσιν

30:10  εβδελύξαντο δε με αποστάντες μακράν από δε προσώπου μου ουκ εφείσαντο πτύελον

30:11  ανοίξας γαρ φαρέτραν αυτού εκάκωσέ με και χαλινόν του προσώπου μου εξαπέστειλεν

30:12  επί δεξιών βλαστού επανέστησαν πόδας αυτού εξέτεινεν και ωδοποίησεν επ΄ εμέ τρίβους απωλείας αυτών

30:13  εξετρίβησαν τρίβοι μου εξέδυσε γαρ μου την στολήν βέλεσιν αυτού κατηκόντισέ με

30:14  κέκριται δε μου ως βούλεται εν οδύναις πέφυρμαι

30:15  επιστρέφονταί μου αι οδύναι ωχετό μου η ελπίς ώσπερ πνεύμα και ώσπερ νέφος η σωτηρία μου

30:16  και νυν επ΄ εμέ εκχυθήσεται η ψυχή μου έχουσι δε με ημέραι οδυνών

30:17  νυκτί δε τα οστά μου συγκέκαυται τα δε νεύρά μου διαλέλυται

30:18  εν πολλή ισχύϊ επελάβετό μου της στολής ώσπερ το περιστόμιον του χιτώνός μου περιέσχε με

30:19  ήγησαι δε με ίσα πηλώ εν γη και σποδώ μου η μερίς

30:20  κέκραγα δε προς σε και ουκ ακούεις με έστησαν και κατενοήσάν με

30:21  επέβης δε μοι ανελεημόνως χειρί κραταιά με εμαστίγωσας

30:22  έταξας δε μοι εν οδύναις και απέρριψάς με από σωτηρίας

30:23  οίδα γαρ ότι θάνατός με εκτρίψει οικία γαρ παντί θνητώ γη

30:24  ει γαρ όφελον δυναίμην εμαυτόν διαχειρώσασθαι η δεηθείς γε ετέρου και ποιήσει μοι τούτο

30:25  εγώ δε επί παντί αδυνάτω έκλαυσα εστέναξα δε ιδών άνδρα εν ανάγκαις

30:26  εγώ επέχων αγαθοίς ιδού συνήντησάν μοι μάλλον ημέραι κακών

30:27  η κοιλία μου εξέζεσε και ου σιωπήσεται προέφθασάν με ημέραι πτωχείας

30:28  στένων πορεύομαι άνευ φιμού έστηκα δε εν εκκλησία κεκραγώς

30:29  αδελφός γέγονα σειρήνων εταίρος δε στρουθών

30:30  το δέρμα μου εσκότωται μεγάλως τα δε οστά μου από καύματος

30:31  απέβη δε εις πένθος μου η κιθάρα ο δε ψαλμός μου εις κλαυθμόν εμοί