Vulgate - Ecclesiastes - 3

3:1  omnia tempus habent et suis spatiis transeunt universa sub caelo

3:2  tempus nascendi et tempus moriendi tempus plantandi et tempus evellendi quod plantatum est

3:3  tempus occidendi et tempus sanandi tempus destruendi et tempus aedificandi

3:4  tempus flendi et tempus ridendi tempus plangendi et tempus saltandi

3:5  tempus spargendi lapides et tempus colligendi tempus amplexandi et tempus longe fieri a conplexibus

3:6  tempus adquirendi et tempus perdendi tempus custodiendi et tempus abiciendi

3:7  tempus scindendi et tempus consuendi tempus tacendi et tempus loquendi

3:8  tempus dilectionis et tempus odii tempus belli et tempus pacis

3:9  quid habet amplius homo de labore suo

3:10  vidi adflictionem quam dedit Deus filiis hominum ut distendantur in ea

3:11  cuncta fecit bona in tempore suo et mundum tradidit disputationi eorum ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem

3:12  et cognovi quod non esset melius nisi laetari et facere bene in vita sua

3:13  omnis enim homo qui comedit et bibit et videt bonum de labore suo hoc donum Dei est

3:14  didici quod omnia opera quae fecit Deus perseverent in perpetuum non possumus eis quicquam addere nec auferre quae fecit Deus ut timeatur

3:15  quod factum est ipsum permanet quae futura sunt iam fuerunt et Deus instaurat quod abiit

3:16  vidi sub sole in loco iudicii impietatem et in loco iustitiae iniquitatem

3:17  et dixi in corde meo iustum et impium iudicabit Deus et tempus omni rei tunc erit

3:18  dixi in corde meo de filiis hominum ut probaret eos Deus et ostenderet similes esse bestiis

3:19  idcirco unus interitus est hominis et iumentorum et aequa utriusque condicio sicut moritur homo sic et illa moriuntur similiter spirant omnia et nihil habet homo iumento amplius cuncta subiacent vanitati

3:20  et omnia pergunt ad unum locum de terra facta sunt et in terram pariter revertentur

3:21  quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum et si spiritus iumentorum descendat deorsum

3:22  et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo et hanc esse partem illius quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat