Dari - Genesis - 2

2:1  به این ترتیب تمام آسمان ها و زمین کامل گردید.

2:2  در روز هفتم خدا همۀ کار آفرینش را تمام کرد و از آن دست کشید.

2:3  او روز هفتم را مبارک خواند و آنرا برای خود اختصاص داد، زیرا در آن روز همۀ کار آفرینش را تمام کرد و از آن دست کشید.

2:4  این چگونگی آفرینش آسمان ها و زمین است. وقتی خداوند، خدا آسمان ها و زمین را ساخت،

2:5  هیچ گیاه یا علف سبز در روی زمین نبود، زیرا خداوند هنوز باران در زمین نبارانیده بود و کسی نبود که در زمین زراعت کند.

2:6  اما آب از زیر زمین بالا می آمد و زمین را سیراب می کرد.

2:7  پس از آن خداوند، خدا مقداری خاک از زمین برداشت و از آن آدم را ساخت و در بینی او روح حیات دمید و او یک موجود زنده گردید.

2:8  خداوند، خدا باغی در عدن که بطرف مشرق است درست کرد و آدم را که ساخته بود در آنجا جا داد.

2:9  خداوند همه نوع درختان زیبا و میوه دار را در آن باغ رویانید و درخت زندگی و همچنین درخت شناسائی خوب و بد را در وسط باغ قرار داد.

2:10  دریائی از عدن می گذشت و باغ را سیراب می کرد و از آنجا به چهار دریای دیگر تقسیم می شد.

2:11  دریای اول پیشون است که سرزمین حویله را دور می زند.

2:12  (در این سرزمین طلای خالص و عطر گران قیمت و سنگ عقیق وجود دارد.)

2:13  دریای دوم جیحون است که سرزمین کوش را دور می زند.

2:14  دریای سوم دجله است که از شرق آشور می گذرد، و دریای چهارم فرات است.

2:15  سپس خداوند، خدا آدم را در باغ عدن جا داد تا در آن زراعت کند و از آن نگهداری نماید.

2:16  خداوند به آدم فرمود: «اجازه داری از میوۀ تمام درختان باغ بخوری.

2:17  اما هرگز از میوۀ درخت شناسائی خوب و بد نخوری، زیرا اگر از آن بخوری در همان روز می میری.»

2:18  خداوند، خدا فرمود: «خوب نیست که آدم تنها زندگی کند. بهتر است که یک همدم مناسب برای او بسازم تا به او کمک کند.»

2:19  پس خداوند تمام حیوانات و پرندگان را از خاک زمین ساخت و پیش آدم آورد تا ببیند آدم چه نامی بر آن ها خواهد گذاشت و هر نامی که آدم بر آن ها گذاشت همان نام آن ها شد.

2:20  بنابرین آدم تمام پرندگان و حیوانات را نام گذاری کرد، ولی هیچ یک از آن ها همدم مناسبی برای آدم نبود که بتواند به او کمک کند.

2:21  پس خداوند، خدا آدم را به خواب عمیقی فرو برد و وقتی او در خواب بود یکی از قبرغه هایش را گرفت و جای آنرا بهم پیوست.

2:22  سپس از آن قبرغه زن را ساخت و او را پیش آدم آورد.

2:23  آدم گفت: «این مثل خود من است. استخوانِ از استخوان هایم و قسمتی از بدنم. نام او زن است، زیرا از انسان گرفته شد.»

2:24  به همین دلیل مرد پدر و مادر خود را ترک نموده با زن خود زندگی می کند و هر دو یک تن می شوند.

2:25  آدم و زنش هر دو برهنه بودند، ولی احساس خجالت نمی کردند.