Bela - I Peter - 2

2:1  Дык вось, адклаўшы ўсякую злосьць і ўсякае падступства і крывадушнасьць і зайздрасьць і ўсякае ліхаслоўе,

2:2  быццам толькі што народжаныя немаўляты, палюбеце чыстае малако слова, каб ад яго ўзрасьлі вы дзеля выратаваньня;

2:3  бо вы паспыталі, які Гасподзь добры.

2:4  Прыступаючы да Яго, каменя жывога, людзьмі адкінутага, але Богам выбранага, каштоўнага,

2:5  і самі, як жывыя камяні, будуйце зь сябе дом духоўны, сьвятарства сьвятое, каб прыносіць духоўныя ахвяры, любасныя Богу празь Ісуса Хрыста.

2:6  Бо сказана ў Пісаньні: "вось, я кладу ў Сыёне камень кутні выбраны, каштоўны; і хто веруе ў Яго, не пасаромеецца".

2:7  Дык вось Ён вам, вернікам, — каштоўнасьць, а тым, хто ня веруе, "камень, які адкінулі будаўнікі, але які зрабіўся галавою вугла", "камень спатыканьня і камень спакусы",

2:8  на якім яны спатыкаюцца, не ўпакорваючыся слову, дзеля чаго яны і пакінуты.

2:9  Але вы — род выбраны, царскае сьвятарства, народ сьвяты, людзі набытыя, каб абвяшчаць дасканаласьць Таго, Хто выклікаў вас зь цемры ў цудоўнае Сваё сьвятло;

2:10  колісь не народ, а сёньня народ Божы; колісь непамілаваныя, а сёньня памілаваныя.

2:11  Любасныя, прашу вас ! як прышэльцаў і вандроўнікаў, пазьбягаць цялесных пахацінстваў, што паўстаюць супроць душы,

2:12  і жыць дабрадзейна сярод язычнікаў, каб яны за тое, за што клянуць вас, як ліхадзеяў, пабачыўшы добрыя дзеі вашыя , уславілі Бога ў дзень адведзінаў.

2:13  Дык вось, упакорвайцеся ўсякаму людзкому начальству, дзеля Госпада: хай тое цару, як найвышэйшай уладзе,

2:14  хай тое намесьнікам, як ад яго пасыланым на пакараньне злачынцаў і на заахвочваньне дабрачынцаў, —

2:15  бо такая ёсьць воля Божая, каб мы, робячы дабро, замыкалі вусны невуцтву неразумных людзей, —

2:16  як вольныя, а ня як тыя, што карыстаюцца воляю, каб прыхаваць зло, а як рабы Божыя.

2:17  Усіх шануйце, братэрства любеце, Бога бойцеся, цара паважайце.

2:18  Слугі, — з поўным страхам скарайцеся гаспадарам, ня толькі добрым і лагодным, але і суровым.

2:19  Бо гэта спадобнае Богу , калі хто па сумленьні перад Богам, церпіць нягоды, пакутуючы несправядліва.

2:20  Бо якая хвала, што вы церпіце, калі вас б’юць за правіны? А калі, робячы дабро і пакутуючы, церпіце, гэта даспадобы Богу,

2:21  Бо вы на тое пакліканы; бо і Хрыстос пацярпеў за нас, пакінуўшы нам прыклад, каб мы ішлі сьлядамі Ягонымі:

2:22  "Ня ўчыніў Ён ніякага грэху, і ня было падступства ў вуснах Ягоных";

2:23  і калі Яго ліхасловілі, Ён не ліхасловіў наўзаем: пакутуючы, не пагражаў; а аддаваў гэта Судзьдзі Справядліваму;

2:24  Ён грахі нашыя Сам узьнёс Целам Сваім на дрэва, каб мы, адцураўшыся грахоў, жылі дзеля праведнасьці: ранамі Ягонымі вы ацаліліся.

2:25  Бо вы былі як авечкі заблуджаныя без пастуха ; але вярнуліся сёньня да Пастыра і Ахавальніка душ вашых.