TurNTB - Job - 7

7:1  “Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu, Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?

7:2  Gölgeyi özleyen köle, Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

7:3  Miras olarak bana boş aylar verildi, Payıma sıkıntılı geceler düştü.

7:4  Yatarken, ‘Ne zaman kalkacağım’ diye düşünüyorum, Ama gece uzadıkça uzuyor, Gün doğana dek dönüp duruyorum.

7:5  Bedenimi kurt, kabuk kaplamış, Çatlayan derimden irin akıyor.

7:6  “Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı, Umutsuz tükenmekte.

7:7  Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa, Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

7:8  Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek, Senin gözlerin üzerimde olacak, Ama ben yok olacağım.

7:9  Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi, Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

7:10  Bir daha evine dönmez, Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

7:11  “Bu yüzden sessiz kalmayacak, İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim; Canımın acısıyla yakınacağım.

7:12  Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki, Başıma bekçi koydun?

7:13  Yatağım beni rahatlatır, Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

7:14  Beni düşlerle korkutuyor, Görümlerle yıldırıyorsun.

7:15  Öyle ki, boğulmayı, Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

7:16  Yaşamımdan tiksiniyor, Sonsuza dek yaşamak istemiyorum; Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

7:17  “İnsan ne ki, onu büyütesin, Üzerinde kafa yorasın,

7:18  Her sabah onu yoklayasın, Her an onu sınayasın?

7:19  Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın, Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

7:20  Günah işledimse, ne yaptım sana, Ey insan gözcüsü? Niçin beni kendine hedef seçtin? Sana yük mü oldum?

7:21  Niçin isyanımı bağışlamaz, Suçumu affetmezsin? Çünkü yakında toprağa gireceğim, Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.”