TurNTB - Job - 39

39:1  “Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

39:2  Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

39:3  Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

39:4  Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

39:5  “Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

39:6  Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

39:7  Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

39:8  Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

39:9  “Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

39:10  Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

39:11  Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

39:12  Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

39:13  “Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

39:14  Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

39:15  Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

39:16  Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

39:17  Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

39:18  Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

39:19  “Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

39:20  Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

39:21  Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

39:22  Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

39:23  Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

39:24  Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

39:25  Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

39:26  “Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

39:27  Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

39:28  Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

39:29  Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

39:30  Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”