TurHADI - John - 2

2:1  İki gün sonra Celile’nin Kana köyünde bir düğün vardı. İsa’nın annesi de oradaydı.

2:2  İsa’yla şakirtleri de düğüne davetliydi.

2:3  Düğünün ortasında şarap tükendi. Bunun üzerine annesi İsa’ya, “Şarapları kalmadı” dedi.

2:4  İsa, “Anne, bunu neden bana söylüyorsun? Benim zamanım daha gelmedi” dedi.

2:5  Annesi ise hizmetkârlara, “Size ne derse yapın” dedi.

2:6  Orada taştan yapılmış altı su küpü duruyordu. Yahudiler bu suyu temizlikle ilgili dini kaideleri yerine getirmek için kullanırlardı. Bu küplerin her biri seksen ile yüz yirmi litre su alırdı.

2:7  İsa hizmetkârlara, “Küpleri suyla doldurun” dedi. Bunun üzerine küpleri ağızlarına kadar doldurdular.

2:8  Ardından yine hizmetkârlara, “Şimdi küplerden biraz su alıp düğün reisine götürün” dedi. Hizmetkârlar İsa’nın dediğini yaptılar.

2:9  Düğün reisi hizmetkârların kendisine getirdiği suyu tattı; su şarap olmuştu. Şarabın nereden geldiğini bilmiyordu, ancak küpten su alan hizmetkârlar biliyorlardı. Düğün reisi damadı çağırıp

2:10  şöyle dedi: “Herkes önce en iyi şarabı sunar, misafirlerin gönlü hoş olunca da ucuz şarabı sunar. Fakat sen en iyi şarabı bu ana kadar saklamışsın.”

2:11  Celile’nin Kana köyünde meydana gelen bu olay, İsa’nın yaptığı alâmetlerin ilkidir. İsa bu alâmet sayesinde ululuğunu gösterdi; şakirtleri de O’na iman ettiler.

2:12  Bundan sonra İsa, annesi, kardeşleri ve şakirtleriyle birlikte Kefarnahum’a gitti, orada birkaç gün kaldı.

2:13  Yahudilerin Fısıh Bayramı yaklaşıyordu. İsa bu bayramı kutlamak için Kudüs’e gitti.

2:14  Mabedi ziyareti sırasında dış avluda sığır, koyun ve güvercin satanları, para bozmak için tezgâh açanları gördü.

2:15  İpten bir kamçı yaptı, bütün satıcıları hayvanlarıyla birlikte mabet alanından kovdu. Para bozanların tezgâhlarını devirdi, paralarını etrafa saçtı.

2:16  Güvercin satanlara, “Bunları buradan kaldırın! Semavî Babam’ın evini pazar yerine çevirmeyin!” dedi.

2:17  Bu olay, İsa’nın şakirtlerine Zebur’daki şu sözleri hatırlattı: “Evin için gösterdiğim gayret beni yakıp tüketecek.”

2:18  Yahudiler, “Bunları hangi yetkiyle yapıyorsun? Bize nasıl bir alâmet göstereceksin?” diye sordular.

2:19  İsa onlara şöyle cevap verdi: “Bu mabedi yıkın, ben onu üç günde yeniden kuracağım.”

2:20  Yahudiler, “Bu mabedi inşa etmek kırk altı sene sürdü. Sen onu üç günde nasıl kuracaksın?” dediler.

2:21  İsa’nın sözünü ettiği mabet kendi bedeniydi.

2:22  İsa dirilince, şakirtleri O’nun bu sözünü hatırladılar. Mukaddes yazılara ve İsa’nın bu sözüne iman ettiler.

2:23  İsa Fısıh Bayramı için Kudüs’teydi; yaptığı alâmetleri gören birçok kişi O’na iman etti.

2:24  Fakat İsa niyetlerini bildiği için onlara güvenmedi.

2:25  İnsanlar hakkında hiç kimsenin O’na bir şey açıklamasına ihtiyacı yoktu. Çünkü insanların kalplerini ve düşüncelerini biliyordu.