NlCanisius1939 - Lamentations - 5

5:1  Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:

5:2  Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.

5:3  Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;

5:4  Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.

5:5  Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!

5:6  Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!

5:7  Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:

5:8  Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.

5:9  Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;

5:10  Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.

5:11  De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;

5:12  Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.

5:13  De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;

5:14  Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.

5:15  Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,

5:16  Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!

5:17  Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:

5:18  Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.

5:19  Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!

5:20  Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?

5:21  Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!

5:22  Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!