NorSMB - Lamentations - 5

5:1  Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!

5:2  Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.

5:3  Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.

5:4  Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.

5:5  Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.

5:6  Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.

5:7  Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.

5:8  Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.

5:9  Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.

5:10  Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.

5:11  Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.

5:12  Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.

5:13  Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.

5:14  Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.

5:15  Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.

5:16  Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!

5:17  Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -

5:18  for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.

5:19  Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.

5:20  Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?

5:21  Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!

5:22  For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.