Dari - Lamentations - 5

5:1  خداوندا، بیاد آور که چه بلائی بر سر ما آمده است. ببین که چگونه خوار و رسوا شده ایم.

5:2  سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه های ما مردم بیگانه زندگی می کنند.

5:3  ما یتیم شده ایم. پدران خود را از دست داده ایم و مادران ما بیوه شده اند.

5:4  آبِ خود را در بدل نقره می نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می شود.

5:5  بار سختی و زحمت را بر دوش خود می کشیم. خسته و ناتوان شده ایم و آسایش نداریم.

5:6  پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

5:7  پدران ما گناه کردند و از بین رفتند و حالا ما جرم گناه آن ها را می پردازیم.

5:8  غلامان ما بر ما حکومت می کنند و کسی نیست که ما را از زیر تسلط آن ها برهاند.

5:9  از ترس شمشیر رهزنان بیابان، نان خود را با خطر جان به دست می آوریم.

5:10  از شدت گرسنگی در تب می سوزیم و پوست بدن ما همچون تنور، داغ است.

5:11  دشمنان زنان و دختران جوان ما را در سهیون و شهرهای یهودا بی عفت کرده اند.

5:12  رهبران ما را از دستهای شان به دار آویخته و به مو سفیدان ما بی احترامی کرده اند.

5:13  از جوانان ما در آسیاب کار می گیرند و اطفال ما در زیر بار گران هیزم اُفتان و خیزان راه می روند.

5:14  مردان سالخوردۀ ما دیگر در کنار دروازۀ شهر دیده نمی شوند و جوانان از نغمه سرائی دست کشیده اند.

5:15  نشاط و سُرُور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

5:16  وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

5:17  دلهای ما بیتاب و چشمان ما تار گشته اند،

5:18  زیرا کوه سهیون ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

5:19  خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بیزوال است.

5:20  چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را در این مدت طولانی ترک کردی؟

5:21  ای خداوند، ما را دوباره بسوی خود بازگردان و سعادت از دست رفتۀ ما را اعاده فرما.

5:22  آیا ما را بکلی ترک کرده ای؟ آیا تو بی نهایت بر ما خشمگین هستی؟