PolUGdanska - Lamentations - 5

5:1  Wspomnij, Panie, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

5:2  Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

5:3  Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

5:4  Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5:5  Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, a nie dają nam odpocząć.

5:6  Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

5:7  Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

5:8  Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

5:9  Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza na pustyni.

5:10  Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

5:11  Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

5:12  Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

5:13  Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod ciężarem drewna.

5:14  Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali śpiewać swoje pieśni.

5:15  Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

5:16  Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

5:17  Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

5:18  Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

5:19  Ty, Panie, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

5:20  Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

5:21  Nawróć nas do siebie, Panie, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

5:22  Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?