VulgHetzenauer - Tobit - 12

12:1  Tunc vocavit ad se Tobias filium suum, dixitque ei: Quid possumus dare viro isti sancto, qui venit tecum?

12:2  Respondens Tobias, dixit patri suo: Pater, quam mercedem dabimus ei? aut quid dignum poterit esse beneficiis eius?

12:3  Me duxit et reduxit sanum, pecuniam a Gabelo ipse recepit, uxorem ipse me habere fecit, et dæmonium ab ea ipse compescuit, gaudium parentibus eius fecit, meipsum a devoratione piscis eripuit, te quoque videre fecit lumen cæli, et bonis omnibus per eum repleti sumus. Quid illi ad hæc poterimus dignum dare?

12:4  Sed peto te pater mi, ut roges eum, si forte dignabitur medietatem de omnibus, quæ allata sunt, sibi assumere.

12:5  Et vocantes eum, pater scilicet, et filius, tulerunt eum in partem: et rogare cœperunt ut dignaretur dimidiam partem omnium, quæ attulerant acceptam habere.

12:6  Tunc dixit eis occulte: Benedicite Deum cæli, et coram omnibus viventibus confitemini ei, quia fecit vobiscum misericordiam suam.

12:7  Etenim sacramentum regis abscondere bonum est: opera autem Dei revelare et confiteri honorificum est.

12:8  Bona est oratio cum ieiunio, et eleemosyna magis quam thesauros auri recondere:

12:9  quoniam eleemosyna a morte liberat, et ipsa est, quæ purgat peccata, et facit invenire misericordiam et viam æternam.

12:10  Qui autem faciunt peccatum, et iniquitatem, hostes sunt animæ suæ.

12:11  Manifesto ergo vobis veritatem, et non abscondam a vobis occultum sermonem.

12:12  Quando orabas cum lacrymis, et sepeliebas mortuos, et derelinquebas prandium tuum, et mortuos abscondebas per diem in domo tua, et nocte sepeliebas eos, ego obtuli orationem tuam Domino.

12:13  Et quia acceptus eras Deo, necesse fuit ut tentatio probaret te.

12:14  Et nunc misit me Dominus ut curarem te, et Saram uxorem filii tui a dæmonio liberarem.

12:15  Ego enim sum Raphael Angelus, unus ex septem qui adstamus ante Dominum.

12:16  Cumque hæc audissent, turbati sunt, et trementes ceciderunt super terram in faciem suam.

12:17  Dixitque eis Angelus: Pax vobis, nolite timere.

12:18  Etenim cum essem vobiscum, per voluntatem Dei eram: ipsum benedicite, et cantate illi.

12:19  Videbar quidem vobiscum manducare, et bibere: sed ego cibo invisibili, et potu, qui ab hominibus videri non potest, utor.

12:20  Tempus est ergo ut revertar ad eum, qui me misit: vos autem benedicite Deum, et narrate omnia mirabilia eius.

12:21  Et cum hæc dixisset, ab aspectu eorum ablatus est, et ultra eum videre non potuerunt.

12:22  Tunc prostrati per horas tres in faciem, benedixerunt Deum: et exsurgentes narraverunt omnia mirabilia eius.