NorSMB - Galatians - 1

1:1  Paulus, apostel, ikkje av menneskje og ikkje ved noko menneskje, men ved Jesus Kristus og Gud Fader, som vekte honom upp frå dei daude,

1:2  og alle brørne som er hjå meg - til kyrkjelydarne i Galatia:

1:3  Nåde vere med dykk og fred frå Gud Fader og vår Herre Jesus Kristus,

1:4  som gav seg sjølv for våre synder, so han kunde fria oss ut or den noverande vonde verdi etter vår Gud og Faders vilje;

1:5  honom vere æra i all æve! Amen.

1:6  Eg undrast på at de so snøgt vender dykk frå honom som kalla dykk ved Kristi nåde, til eit anna evangelium,

1:7  endå det ikkje finst noko anna, det er berre sume som forviller dykk og vil forvenda Kristi evangelium.

1:8  Men um so me eller ein engel frå himmelen forkynner dykk eit anna evangelium enn det som me hev forkynt dykk, han vere bannstøytt!

1:9  Som me hev sagt fyrr, so segjer eg no på nytt: Um nokon forkynner dykk eit anna evangelium enn det som de tok imot, han vere bannstøytt!

1:10  Talar eg no menneskje eller Gud til viljes, eller søkjer eg å gjera menneskje til lags? Vilde eg enno gjera menneskje til lags, var eg ikkje Kristi tenar.

1:11  Eg kunngjer dykk, brør, at det evangelium som eg hev forkynt, er ikkje menneskjeverk;

1:12  for ikkje eg heller fekk det eller lærde det av noko menneskje, men ved Jesu Kristi openberring.

1:13  For de hev høyrt mi framferd fyrr, medan eg var jøde, at eg forfylgde Guds kyrkja ovleg hardt og tynte henne;

1:14  og i jødedomen gjekk eg lenger enn mange av jamaldringarne mine i mitt folk, med di eg var endå meir ihuga for mine fedre-lærdomar.

1:15  Men då det tektest honom som valde meg ut alt frå mors liv og kalla meg ved sin nåde,

1:16  å openberra sin Son i meg, at eg skulde forkynna evangeliet um honom millom heidningarne, då samrådde eg meg ikkje med kjøt og blod

1:17  og drog ikkje heller upp til Jerusalem til deim som var apostlar fyre meg; men eg for straks burt til Arabia og vende um att til Damaskus.

1:18  Sidan, tri år etter, for eg upp til Jerusalem og vilde verta kjend med Kefas, og hjå honom vart eg verande femtan dagar.

1:19  Men nokon annan av apostlarne såg eg ikkje, utan Jakob, Herrens bror.

1:20  Det som eg skriv til dykk - sjå, Gud veit at eg ikkje lyg det.

1:21  So kom eg til bygderne i Syria og Kilikia.

1:22  Men av åsyn var eg ukjend for dei kristne kyrkjelydarne i Judæa.

1:23  Dei hadde berre høyrt gjete: «Han som fyrr forfylgde oss, han forkynner no den trui som han fyrr øydde ut.»

1:24  Og dei lova Gud for meg.