NlCanisius1939 - Isaiah - 24

24:1  Zie, Jahweh ontvolkt En vernielt de aarde; Hij keert haar onderstboven, Verstrooit haar bewoners!

24:2  Het zal den priester vergaan als het volk, Den slaaf als zijn meester, Slavin als gebiedster, Verkoper als koper, Borger als lener, Schuldeiser als schuldenaar.

24:3  Ja, de aarde wordt geheel ontvolkt, En schoongebezemd heel en al; Want Jahweh heeft het gezegd, Dit woord gesproken.

24:4  De aarde treurt en verkwijnt, De wereld verwelkt en versmacht, De hemel vergaat met de aarde.

24:5  Want de aarde is onder haar bewoners bezoedeld: Ze hebben de wet overtreden, de geboden verkracht, Verbroken het eeuwig verbond.

24:6  Daarom verslindt de vervloeking de aarde, En moeten haar bewoners het boeten; De bewoners der aarde worden verteerd, Weinig mensen blijven er over.

24:7  De wijntros kwijnt, de wingerd versmacht, Wat dartel is, zucht;

24:8  Het gejubel der pauken verstomt, Weg is het vrolijk gejoel, het juichen der citers;

24:9  Men drinkt geen wijn meer bij gezang, De drank smaakt bitter aan den drinker.

24:10  De steden liggen in puin en verlaten, Alle huizen gesloten, versperd;

24:11  In de straten gejammer om wijn, Weg alle vreugd en blijdschap op aarde!

24:12  In de steden zijn enkel puinhopen over, De poorten liggen vertrapt en verbrijzeld.

24:13  Ja, zó zal het wezen op aarde Te midden der volken: Als na het afslaan van de olijven, Als bij ‘t nalezen op het eind van de oogst!

24:14  Dan zal men jubelen, En de grootheid van Jahweh bezingen! Men juicht in het westen,

24:15  Tot aan de grens van het oosten: Brengt eer aan Jahweh Op de kusten der zee, Aan de Naam van Jahweh, Israëls God!

24:16  En van het einde der aarde horen wij zingen: Glorie den vrome! Maar er wordt ook geroepen: Ik ben verloren, Wee mij, verloren! De afvalligen vallen, De verraders storten verraderlijk neer.

24:17  Verschrikking, kuilen en strikken Voor u, bewoners der aarde.

24:18  Wie de verschrikking ontvlucht, Hij valt in de kuil; Wie de kuil nog ontsnapt, Wordt in de strikken gevangen! Ja, de sluizen des hemels Staan boven al open. De fundamenten der aarde worden geschokt;

24:19  De aarde gaat splijten en bersten, Versplintert en scheurt, Wankelt en tuimelt,

24:20  Waggelt als een beschonkene, Sliert heen en weer als een hangmat. Haar misdaden drukken haar neer, Ze valt, en staat niet meer op.

24:21  Op die dag zal Jahweh bestraffen Het hemels heir in de lucht, Met de vorsten der wereld op aarde.

24:22  Ze worden gebonden, gesperd in een kuil, In een kerker gevangen, Voor lange tijden gestraft!

24:23  De maan zal blozen, de zon zich schamen, Want Jahweh der heirscharen zal heersen als Koning Op de berg Sion, in Jerusalem; En voor zijn oudsten zal zijn heerlijkheid stralen!