FarHezareNoh - James - 1

1:1  از یعقوب، غلامِ خدا و عیسی مسیح خداوند، به دوازده قبیله که در جهان پراکنده‌اند. سلام!

1:2  ای برادرانِ من، هر‌‌گاه با آزمایشهای گوناگون روبه‌رو می‌شوید، آن را کمال شادی بینگارید!

1:3  زیرا می‌دانید گذار ایمان شما از بوتة آزمایشها، پایداری به‌‌بار می‌آورد.

1:4  امّا بگذارید پایداری کار خود را به‌‌کمال رساند تا بالغ و کامل شوید و چیزی کم نداشته باشید.

1:5  اگر از شما کسی بی‌بهره از حکمت است، درخواست کند از خدایی که سخاوتمندانه و بدون ملامت به همه عطا می‌کند، و به وی عطا خواهد شد.

1:6  امّا با ایمان درخواست کند و هیچ تردید به خود راه ندهد، زیرا کسی که تردید دارد، چون موج دریاست که با وزش باد به هر‌‌سو رانده می‌شود.

1:7  چنین کس نپندارد که از خداوند چیزی خواهد یافت،

1:8  زیرا شخصی است دو دل که در تمامی رفتار خویش ناپایدار است.

1:9  برادرِ حقیر به منزلت والای خود فخر کند،

1:10  امّا ثروتمند به حقارت خود ببالد، زیرا همچون گُلِ صحرا در‌‌گذر است.

1:11  همان‌‌گونه که خورشید با گرمای سوزان خود طلوع کرده، علف را می‌خشکاند و گُلَش فرو‌‌می‌ریزد و زیباییش محو می‌شود، ثروتمند نیز در حین کسب و کار خود، پژمرده و محو خواهد شد.

1:12  خوشا‌‌به‌‌حال آن که در آزمایشها استقامت نشان می‌دهد، زیرا چون از بوتة آزمایش سربلند بیرون آید، تاج حیاتی را خواهد یافت که خدا به دوستداران خویش وعده فرموده است.

1:13  آن که وسوسه می‌شود، نگوید: «خداست که مرا وسوسه می‌کند،» زیرا خدا با هیچ بدی وسوسه نمی‌شود، و کسی را نیز وسوسه نمی‌کند.

1:14  هنگامی که کسی وسوسه می‌شود، هوای نفْس خودِ اوست که وی را می‌فریبد و به دام می‌افکند.

1:15  هوای نفْس که آبستن شود، گناه می‌زاید و گناه نیز چون به ثمر رسد، مرگ به‌‌بار می‌آورد.

1:16  برادرانِ عزیز من، فریفته مشوید!

1:17  هر بخشش نیکو و هر عطای کامل از بالاست، نازل شده از پدر نورهای آسمان که در او نه هیچ تغییری است و نه هیچ سایة ناشی از دگرگونی.

1:18  او چنین اراده فرمود که ما را با کلام حق تولید کند تا همچون نوبرِ آفریده‌های او باشیم.

1:19  برادران عزیز من، توجه کنید: هر‌ کس باید در شنیدنْ تند باشد، در سخن گفتن کُند و در خشمْ آهسته!

1:20  زیرا خشمِ آدمی پارسایی مطلوب خدا را به‌‌بار نمی‌آورد.

1:21  پس هر‌‌گونه پلیدی و هر‌‌گونه فزونی بدخواهی را از خود دور کنید و با حلم، کلامی را که در شما نشانده شده و می‌تواند جانهای شما را نجات بخشد، بپذیرید.

1:22  به‌جای‌آورندة کلام باشید، نه‌‌فقط شنوندة آن؛ خود را فریب مدهید!

1:23  زیرا هر کس که کلام را می‌شنود امّا به آن عمل نمی‌کند، به کسی مانَد که در آینه به چهرة خود می‌نگرد

1:24  و خود را در آن می‌بیند، امّا تا از برابر آن دور می‌شود، از یاد می‌برد که چگونه سیمایی داشته است.

1:25  امّا آن که به شریعتِ کامل که شریعت آزادی است چشم دوخته، آن را از نظر دور نمی‌دارد، و شنوندة فراموشکار نیست بلکه به‌جای‌آورنده است، او در عمل خویش خجسته خواهد بود.

1:26  آن که خود را دیندار بداند، امّا مهارِ زبان خود را نداشته باشد، خویشتن را می‌فریبد و دیانتش باطل است.

1:27  دینداری پاک و بی‌لکه در نظر پدرِ ما خدا، آن است که یتیمان و بیوه‌زنان را به‌‌وقت مصیبت دستگیری کنیم و خود را از آلایش این دنیا دور بداریم.