PolUGdanska - Job - 11

11:1  Wtedy Sofar z Naamy odpowiedział:

11:2  Czy nie należy odpowiedzieć na takie mnóstwo słów? Czy człowiek gadatliwy ma być usprawiedliwiony?

11:3  Czy ludzie mają milczeć na twoje kłamstwa? A gdy kpisz, nikt cię nie zawstydzi?

11:4  Powiedziałeś bowiem: Moja nauka jest czysta, jestem czysty w twoich oczach.

11:5  O gdyby Bóg zechciał przemówić i otworzyć usta przeciwko tobie;

11:6  Gdyby objawił tajemnice mądrości – że zasługujesz na dwa razy większą karę. Poznaj więc, ile Bóg ci przebaczył za twoją nieprawość.

11:7  Czy wybadasz tajemnice Boga? Czy zgłębisz doskonałość Wszechmocnego?

11:8  Są wyżej niż niebiosa, co możesz z tym uczynić? Głębsze niż piekło, czy możesz je poznać?

11:9  Ich miara jest dłuższa niż ziemia i szersza niż morze.

11:10  Jeśli wycina, zamyka albo gromadzi, któż go powstrzyma?

11:11  On bowiem zna marność ludzi i widzi niegodziwość. Czy miałby na to nie zważać?

11:12  Człowiek nierozumny może nabyć rozumu, choć człowiek rodzi się jak źrebię dzikiego osła.

11:13  Jeśli przygotujesz swoje serce i wyciągniesz do niego swoje ręce;

11:14  Jeśli w twoich rękach jest nieprawość, oddal ją i nie pozwól, aby niegodziwość mieszkała w twoich przybytkach.

11:15  Wtedy podniesiesz swoje oblicze bez zmazy, będziesz stały i nie będziesz się bał.

11:16  Zapomnisz bowiem o swojej udręce i wspomnisz ją tak jak wody, które przepłynęły.

11:17  I twoje życie będzie jaśniejsze niż południe; twoja ciemność będzie jak poranek.

11:18  Będziesz ufał, mając nadzieję; będziesz kopać dokoła i odpoczniesz bezpiecznie.

11:19  Położysz się i nikt cię nie przestraszy; wielu uniży się przed twoim obliczem.

11:20  Ale oczy niegodziwych przygasną i nie będzie dla nich ucieczki, a ich nadzieja będzie jak wyzionięcie ducha.