PolUGdanska - Job - 12

12:1  Potem Hiob odpowiedział:

12:2  Doprawdy jesteście ludem i wraz z wami zginie mądrość.

12:3  Ale ja również mam rozum, jak i wy, i nie jestem od was gorszy. Kto nie zna tych rzeczy?

12:4  Jestem pośmiewiskiem dla swojego przyjaciela; ja, który wołam do Boga, a on odpowiada; sprawiedliwy i doskonały jest pośmiewiskiem.

12:5  Ten, który jest bliski upadku, to pochodnia wzgardzona w umyśle tego, który żyje w pokoju.

12:6  Namioty łupieżców są spokojne i bezpieczni są ci, którzy drażnią Boga, a którym Bóg obficie daje w ręce.

12:7  Ale zapytaj zwierząt, a one cię pouczą, i ptaków nieba, a powiedzą tobie.

12:8  Albo rozmawiaj z ziemią, a ona cię nauczy, i opowiedzą ci ryby morskie.

12:9  Któż spośród nich wszystkich nie wie, że ręka Pana to wykonała?

12:10  W jego ręku jest dusza wszelkiej istoty żywej i duch wszelkiego człowieka.

12:11  Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu?

12:12  U starców jest mądrość, a w długości dni roztropność.

12:13  Ale u niego jest mądrość i siła, u niego rada i roztropność.

12:14  Oto on burzy, a nikt nie może odbudować, zamyka człowieka, a nikt nie może otworzyć.

12:15  Oto gdy zatrzyma wody, wysychają, gdy je wypuści, wywracają ziemię.

12:16  U niego jest moc i mądrość. Do niego należy zwiedziony i zwodziciel.

12:17  Pozbawia radców mądrości i sędziów czyni głupcami.

12:18  Rozwiązuje więzy królów i przepasuje ich biodra pasem.

12:19  Odprowadza złupionych książąt i wywraca mocarzy.

12:20  Odbiera mowę prawdomównym i zabiera starcom rozsądek.

12:21  Wylewa pogardę na książąt i osłabia siły mocarzy.

12:22  On odsłania głębokie rzeczy z ciemności i wyprowadza na światło cień śmierci.

12:23  Rozmnaża narody i wytraca je, rozszerza narody i pomniejsza je.

12:24  On zabiera serca przełożonym ludu ziemi i sprawia, że błądzą po pustyni bezdrożnej;

12:25  I chodzą po omacku w ciemności bez światła, i sprawia, że zataczają się jak pijani.