PolUGdanska - Job - 27

27:1  Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:

27:2  Jak żyje Bóg, który odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, który rozgoryczył moją duszę;

27:3  Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;

27:4  Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.

27:5  Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.

27:6  Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.

27:7  Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.

27:8  Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?

27:9  Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?

27:10  Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?

27:11  Pouczę was, będąc w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.

27:12  Oto wy wszyscy to widzicie; po co więc te próżne słowa?

27:13  Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.

27:14  Jeśli rozmnożą się jego synowie, pójdą pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.

27:15  Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą go opłakiwały;

27:16  Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;

27:17  To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.

27:18  Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.

27:19  Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale już go nie ma.

27:20  Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.

27:21  Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.

27:22  To bowiem Bóg rzuci na niego i nie oszczędzi go, choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.

27:23  Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.