PolUGdanska - Job - 3

3:1  Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.

3:2  Hiob odezwał się i zawołał:

3:3  Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, w którą powiedziano: Poczęty mężczyzna.

3:4  Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.

3:5  Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.

3:6  Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku i nie wejdzie w liczbę miesięcy.

3:7  Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.

3:8  Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.

3:9  Niech gwiazdy zaćmią się o zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;

3:10  Bo nie zamknęła drzwi łona mej matki i nie ukryła smutku przed moimi oczami.

3:11  Czemu nie umarłem w łonie? Czemu nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?

3:12  Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu przyjęły mnie piersi, abym mógł je ssać?

3:13  Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;

3:14  Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;

3:15  Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;

3:16  Albo czemu nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, które nie widziały światła?

3:17  Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.

3:18  Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.

3:19  Mały i wielki są tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.

3:20  Czemu nędznemu dane jest światło, a życie tym, którzy są rozgoryczeni na duszy;

3:21  Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a ta nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;

3:22  Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?

3:23  Czemu dane jest światło człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?

3:24  Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;

3:25  Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.

3:26  Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga.