PolGdanska - Lamentations - 5

5:1  Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

5:2  Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

5:3  Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

5:4  Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

5:5  Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

5:6  Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

5:7  Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

5:8  Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

5:9  Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

5:10  Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

5:11  Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

5:12  Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

5:13  Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

5:14  Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

5:15  Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

5:16  Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

5:17  Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

5:18  Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

5:19  Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

5:20  Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

5:21  Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

5:22  Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?