PolGdanska - Lamentations - 3

3:1  Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.

3:2  Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;

3:3  Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.

3:4  Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.

3:5  Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;

3:6  W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.

3:7  Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;

3:8  A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

3:9  Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.

3:10  Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.

3:11  Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.

3:12  Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

3:13  Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.

3:14  Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.

3:15  Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.

3:16  Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.

3:17  Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.

3:18  I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

3:19  Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.

3:20  Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

3:21  Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

3:22  Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.

3:23  Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

3:24  Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

3:25  Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.

3:26  Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.

3:27  Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;

3:28  Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;

3:29  Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;

3:30  Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.

3:31  Bo Pan na wieki nie odrzuca;

3:32  Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.

3:33  Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.

3:34  Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;

3:35  Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;

3:36  Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.

3:37  Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?

3:38  Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?

3:39  Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.

3:40  Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

3:41  Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.

3:42  Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

3:43  Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.

3:44  Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

3:45  Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.

3:46  Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.

3:47  Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.

3:48  Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.

3:49  Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,

3:50  Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.

3:51  Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.

3:52  Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.

3:53  Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.

3:54  Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!

3:55  Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

3:56  Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.

3:57  Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.

3:58  Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.

3:59  Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.

3:60  Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

3:61  Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

3:62  Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.

3:63  Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.

3:64  Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;

3:65  Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;

3:66  Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!