FarHezareNoh - Romans - 6

6:1  پس چه گوییم؟ آیا به گناه کردن ادامه دهیم تا فیض افزون شود؟

6:2  هرگز! ما که نسبت به گناه مردیم، چگونه می‌توانیم به زندگی در آن ادامه دهیم؟

6:3  آیا نمی‌دانید که همة ما که در مسیحْ عیسی تعمید یافتیم، در مرگ او تعمید یافتیم؟

6:4  پس با تعمید یافتن در مرگ، با او دفن شدیم تا همان‌‌گونه که مسیح به‌‌وسیلة جلال پدر، از مردگان برخیزانیده شد، ما نیز در زندگی نوینی گام برداریم.

6:5  پس اگر در مرگی همچون مرگ او، با وی یگانه شده‌ایم، به‌‌یقین در رستاخیزی همچون رستاخیز او نیز با او یگانه خواهیم بود.

6:6  زیرا می‌دانیم آن انسانِ قدیم ما، با او بر صلیب شد تا پیکر گناه در‌‌گذرد و دیگر گناه را بندگی نکنیم.

6:7  چون آن که مرده است، از گناه آزاد شده است.

6:8  حال اگر با مسیح مرده‌ایم، ایمان داریم که با او زندگی نیز خواهیم کرد.

6:9  زیرا می‌دانیم چون مسیح از مردگان برخیزانیده شده است، دیگر هرگز نخواهد مرد و مرگ دیگر بر او تسلطی ندارد.

6:10  او با مرگ خود، یک بار برای همیشه نسبت به گناه مُرد و در حیات کنونی خود برای خدا زندگی می‌کند.

6:11  به همین‌‌سان، شما نیز خود را نسبت به گناه مرده انگارید، امّا در مسیحْ عیسی نسبت به خدا، زنده.

6:12  پس مگذارید گناه در بدنهای فانی شما فرمان براند تا امیال آن را اطاعت کنید.

6:13  اعضای بدن خود را تسلیم گناه نکنید تا ابزار شرارت باشند، بلکه همچون کسانی که از مرگ به زندگی بازگشته‌اند، خود را تسلیم خدا کنید. و اعضای بدن خود را به او بسپارید تا ابزار پارسایی باشند.

6:14  زیرا گناه بر شما فرمان نخواهد راند، چون زیر شریعت نیستید بلکه زیر فیضید.

6:15  پس چه گوییم؟ آیا گناه کنیم چون زیر شریعت نیستیم، بلکه زیر فیضیم؟ هرگز!

6:16  آیا نمی‌دانید که وقتی خود را همچون بندگانی فرمانبردار تسلیم کسی می‌کنید، بندگان آن‌‌کس خواهید بود که او را فرمان می‌برید، خواه بندة گناه، که منجر به مرگ می‌شود، خواه بندة اطاعت، که به پارسایی می‌انجامد؟

6:17  امّا خدا را شکر که هر‌‌چند پیشتر بندگان گناه بودید، لیکن بتمامی دل مطیع آن تعلیم گشتید که بدان سپرده شدید.

6:18  شما با آزاد شدن از گناه، بندگان پارسایی شده‌اید.

6:19  من به‌‌علت محدودیتهای بشریِ شما، این مطالب را در قالب تشبیهاتی انسانی بیان می‌کنم: همان‌‌گونه که پیشتر اعضای بدن خود را به بندگی ناپاکی و شرارتِ روزافزون می‌سپردید، اکنون آنها را به بندگی پارسایی بسپارید که به قدّوسیت می‌انجامد.

6:20  هنگامی که بندگان گناه بودید، از پارسایی آزاد بودید.

6:21  در آن زمان، از انجام اعمالی که اکنون از آنها شرمنده‌اید، چه ثمری بردید؟ نتیجة انجام آن اعمال، مرگ است!

6:22  امّا حال که از گناه آزاد گشته و بندگان خدا شده‌اید، ثمری که می‌برید نیل به تقدس است که به حیات جاویدان می‌انجامد.

6:23  زیرا مزد گناه مرگ است، امّا عطای خدا حیات جاویدان در خداوند ما مسیحْ عیساست.