FarHezareNoh - Romans - 14

14:1  کسی را که ایمانش ضعیف است، بپذیرید، بی‌آنکه دربارة مسائل مورد تردید، حکم صادر کنید.

14:2  ایمانِ یکی به او اجازه می‌دهد هر غذایی را بخورد، امّا دیگری که ایمانش ضعیف است، فقط سبزیجات می‌خورد.

14:3  آن که همه چیز می‌خورد، نباید به آن که نمی‌خورد به دیدة تحقیر بنگرد؛ و آن که همه چیز نمی‌خورد، نباید آن‌‌کس را که هر غذایی را می‌خورد، محکوم کند. زیرا خدا او را پذیرفته است.

14:4  تو کیستی که بر خدمتکار شخصی دیگر حکم می‌کنی؟ استوار ماندن یا فرو افتادن او به آقایش مربوط است. و او استوار هم خواهد ماند زیرا خداوند قادر است او را استوار گرداند.

14:5  کسی یک روز را از دیگر روزها مقدّستر می‌شمارد؛ فردی دیگر، همة روزها را یکسان می‌پندارد. هر کس در ذهن خویش کاملاً متقاعد باشد.

14:6  آن‌‌کس که روزی خاص را مهم می‌شمارد، برای خداوند چنین می‌کند. آن‌‌کس که گوشت می‌خورد، برای خداوند می‌خورد، زیرا خدا را شکر می‌گوید. و آن‌‌کس که از خوردن گوشت می‌پرهیزد، او نیز برای خداوند چنین می‌کند و خدا را شکر می‌گزارد.

14:7  زیرا هیچ یک از ما برای خود زندگی نمی‌کنیم و هیچ یک از ما برای خود نمی‌میریم.

14:8  اگر زندگی می‌کنیم، برای خداوند است، و اگر می‌میریم، آن نیز برای خداوند است. پس خواه زندگی کنیم، خواه بمیریم، از آن خداوندیم.

14:9  مسیح نیز به همین سبب مرد و زنده شد تا خداوند زندگان و مردگان باشد.

14:10  پس شما چرا برادر خود را محکوم می‌کنید؟ و شما چرا به برادر خود به دیدة تحقیر می‌نگرید؟ زیرا همة ما در برابر مسند داوری خدا حاضر خواهیم شد.

14:11  چرا که نوشته شده است: «خداوند می‌گوید: به حیات خودم سوگند که هر زانویی در برابر من خم خواهد شد و هر زبانی به خدا اقرار خواهد کرد.»

14:12  پس هر یک از ما حساب خود را به خدا باز‌‌خواهد داد.

14:13  بنابراین، بیایید از این پس یکدیگر را محکوم نکنیم. به‌‌جای آن، تصمیم بگیرید که هیچ سنگ لغزش یا مانعی در راه برادر خود مگذارید.

14:14  من در مقام کسی که در عیسای خداوند است، اطمینان دارم که هیچ چیز به خودی خود نجس نیست. امّا اگر کسی چیزی را نجس می‌شمارد، برای او نجس خواهد بود.

14:15  اگر با خوراکی که می‌خوری برادرت را دردمند می‌سازی، دیگر بر پایة محبت رفتار نمی‌کنی. با خوراک خود، برادر خویش را که مسیح به‌‌خاطر او مرد، هلاک مساز.

14:16  مگذارید در مورد آنچه شما نیکو می‌شمارید، بد گفته شود.

14:17  زیرا پادشاهی خدا خوردن و نوشیدن نیست، بلکه پارسایی، آرامش و شادی در روح‌القدس است.

14:18  هر که بدین طریق مسیح را خدمت کند، خدا را خشنود می‌سازد و پذیرفتة مردم نیز هست.

14:19  پس بیایید آنچه را که موجب برقراری صلح و صفا و بنای یکدیگر می‌شود، دنبال کنیم.

14:20  کار خدا را برای خوراک خراب مکن! همة خوراکها پاکند، امّا خوردن هر خوراکی که باعث لغزش شخص دیگری شود، عملی است نادرست.

14:21  بهتر آن است که از خوردن گوشت یا نوشیدن شراب یا انجام هر کار دیگری که باعث لغزش برادرت می‌شود، بپرهیزی.

14:22  پس عقیده‌ات را دربارة این امور، بین خود و خدا نگاه دار. خوشا‌‌به‌‌حال کسی که به‌‌خاطر آنچه مورد قبول اوست، خود را محکوم نمی‌کند.

14:23  امّا کسی که دربارة خوردنِ خوراکی دچار تردید است، اگر آن را بخورد محکوم می‌شود، زیرا با ایمان نخورده است و آنچه از ایمان نباشد، گناه است.