NorSMB - Ecclesiastes - 3

3:1  Alt hev si stund, og kvart tiltak under himmelen hev si tid:

3:2  Fødast hev si tid, og døy hev si tid; planta hev si tid, og riva upp det som er planta hev si tid;

3:3  drepa hev si tid, og lækja hev si tid; riva ned hev si tid, og byggja upp hev si tid;

3:4  gråta hev si tid, og læ hev si tid; syrgja hev si tid, og dansa hev si tid;

3:5  kasta stein hev si tid, og sanka stein hev si tid; fangtak hev si tid, og halda seg frå fangtak hev si tid;

3:6  leita hev si tid, og missa hev si tid; gøyma hev si tid, og kasta burt hev si tid;

3:7  riva sund hev si tid, og sauma i hop hev si tid; tegja hev si tid, og tala hev si tid;

3:8  elska hev si tid, og hata hev si tid; ufred hev si tid, og fred hev si tid.

3:9  Kva vinning fær då den som gjer noko av den møda han hev med det?

3:10  Eg såg på det strævet som Gud hev gjeve mannsborni å stræva med.

3:11  Alt hev han laga fagert til si tid, ja, æva hev han lagt i hjarta deira, men so at menneskja ikkje kann finna ut frå upphav til endes det verk som Gud hev gjort.

3:12  Då skyna eg at dei ikkje hev noko betre enn å gleda seg og goda seg so lenge livet varer.

3:13  Men det å eta og drikka og njota livet midt i all møda, det og ei Guds gåva for kvar mann.

3:14  Eg skyna at alt det Gud gjer, det varer æveleg, ikkje kann ein leggja noko til, og ikkje kann ein taka noko ifrå; og det hev Gud gjort so, av di me skal ottast honom.

3:15  Det som hender, hev vore til fyrr, og det som kjem til å henda, hev og vore til fyrr; Gud leitar upp att det framfarne.

3:16  Framleides såg eg under soli: I domstolen, der sat uretten, og på rettferd-staden, der var uretten.

3:17  Då sagde eg med meg sjølv: «Den rettferdige og den urettferdige skal Gud døma; for hjå han er det sett ei tid for kvart tiltak og for kvart verk.»

3:18  Eg sagde med meg sjølv: «Det er for mannsborni skuld, for Gud vil prova deim, so dei kann sjå at dei i seg sjølve ikkje er anna enn dyr.

3:19  For lagnaden åt mannsborni er som lagnaden åt dyri, ja, same lagnaden fær dei; som den eine døyr, so døyr den andre, og ei ånd hev dei alle; menneskja hev ingen fyremun framfor dyri, for alt er fåfengt.

3:20  Alle gjeng til ein stad, alle er komne av moldi, og alle skal attende til moldi.

3:21  Kven veit um åndi åt menneski stig uppetter, og um åndi åt dyri fer ned til jordi?»

3:22  So skyna eg at ingen ting er betre enn at mannen er glad i arbeidet sitt, for det er hans lut. For kven kann føra honom so langt, at han ser inn i det som skal koma etter honom?