Bela - James - 1

1:1  Якаў, раб Бога і Госпада Ісуса Хрыста, дванаццаці родам, якія ў расьсеяньні, — радавацца!

1:2  Зь вялікай радасьцю прымайце, браты мае, калі ўпадаеце ў розныя выпрабаваньні,

1:3  ведаючы, што выпрабаваньне вашай веры робіцца цярплівасьцю,

1:4  а цярплівасьць павінна мець дасканалае дзеяньне, каб вы былі дасканалыя ва ўсёй паўнаце, бязь ніякай пахібы.

1:5  Калі ж каму-небудзь з вас не хапае мудрасьці, хай просіць у Бога, Які дае ўсім проста і без дакораў, — і дасца яму.

1:6  Але няхай просіць зь вераю, і зусім не сумняваецца, бо хто сумняваецца, падобны да марское хвалі, якую гоніць і распырсквае вецер;

1:7  Хай не спадзяецца такі чалавек атрымаць што-небудзь ад Госпада.

1:8  Чалавек двудушны — ня цьвёрды на ўсіх шляхах сваіх.

1:9  Хай славіцца пакорлівы брат у высокасьці сваёй,

1:10  а багаты ў пакоры сваёй, бо ён мінецца, бы краска ў траве:

1:11  узыходзіць сонца, настае сьпёка, і высушвае траву, краска яе ападае, прападае хараство яе; так вяне і багаты ў шляхах сваіх.

1:12  Дабрашчасны чалавек, які вытрывае выпрабаваньне, бо пасьля выпрабаваньня ён атрымае вянок жыцьця, які паабяцаў Гасподзь тым, хто любіць Яго.

1:13  У выпрабаваньні ніхто хай ня кажа: "Бог мяне спакушае"; Бог бо не спакушаецца злом і сам не спакушае нікога,

1:14  а кожны спакушаецца, калі ваблены і наджаны сваім пажаданьнем;

1:15  а пажаданьне, зачаўшы, родзіць грэх, а ўчынены грэх родзіць сьмерць.

1:16  Не ашуквайце сябе, браты мае любасныя:

1:17  Усякае даньне добрае і ўсякі дар дасканалы зыходзіць згары, ад Айца сьвятла, у Якога няма перамены, ані ценю пераменнасьці.

1:18  Захацеўшы, спарадзіў Ён нас словам ісьціны, каб сталіся мы нейкім пачаткам Ягоных твораў.

1:19  Дык вось, браты мае любасныя, кожны чалавек няхай будзе борзды ў слуханьні, марудлівы ў словах, марудлівы ў гневе;

1:20  бо гнеў чалавечы ня творыць праўды Божай.

1:21  Таму, адклаўшы ўсялякую нячыстасьць і лішнюю злосьць, у пакоры прымеце пасеянае ў вас слова, якое можа ўратаваць вашы душы.

1:22  Будзьце ж выканаўцы слова, а не слухачы толькі, што ашукваюць самі сябе.

1:23  Бо хто слухае слова і ня выконвае, той падобны да чалавека, які разглядвае прыродныя рысы аблічча свайго ў люстры:

1:24  ён паглядзеў на сябе, адышоўся — і адразу забыўся, які ён ёсьць.

1:25  А хто пранікне ў закон дасканалы, закон свабоды, і застанецца ў ім , той, ня будучы слухачом забыўлівым, а выканаўцам дзеі, дабрашчасны будзе ў сваім дзеяньні.

1:26  Калі ж хто з вас думае, што ён пабожны, і не таймуе свайго языка, а ашуквае сваё сэрца, у таго пустая пабожнасьць.

1:27  Чыстая і беспахібная пабожнасьць перад Богам і Айцом ёсьць тое, каб дагледзець сірот і ўдоваў у іхніх скрухах і захоўваць сябе неапаганенага сьветам.