Dari - Job - 16

16:1  ایوب جواب داد:

16:2  «من این سخنان را بسیار شنیده ام. تسلی شما مرا زیادتر عذاب می کند.

16:3  تا به کی به این حرفهای بیهودۀ تان ادامه می دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

16:4  اگر من بجای شما می بودم، من هم می توانستم همین حرفها را بزنم و بعنوان اعتراض سر خود را تکان می دادم.

16:5  شما را نصیحت می کردم و با سخنان گرم شما را تسلی می دادم.

16:6  هر چیزیکه بگویم از درد و رنج من کاسته نمی شود و اگر خاموش هم باشم دردم را دوا نمی کند.

16:7  زیرا تو ای خدا، تو مرا از زندگی خسته ساختی و خانواده ام را از بین بردی.

16:8  تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. آنقدر لاغر شده ام که از بدن من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و مردم این را دلیل گناهان من می دانند.

16:9  با خشم خود گوشت بدنم را پاره کرده است، به نظر نفرت به من نگاه می کند و مرا دشمن خود می پندارد.

16:10  مردم مرا مسخره می کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می زنند.

16:11  خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

16:12  من زندگی آرام و آسوده ای داشتم، اما خدا از گلوی من گرفت و تکه تکه ام کرد. حالا مرا هدف خود قرار داده است

16:13  و تیرهای خود را از هر سو به سوی من حواله می کند، مرا مجروح می سازد و رحمی نشان نمی دهد.

16:14  او مانند یک جنگجو حمله می کند و پیهم به من زخم می زند.

16:15  لباس ماتم پوشیده و در خاکِ خواری نشسته ام.

16:16  از بس که گریه کرده ام چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فرا گرفته است.

16:17  اما من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

16:18  ای زمین، حق مرا تلف مکن و نگذار که فریاد من بخاطر عدالت خاموش شود.

16:19  شاهد من در آسمان است و از من شفاعت می کند.

16:20  دوستان من مسخره ام می کنند، اما من سیل اشک را در حضور خدا جاری می سازم

16:21  و پیش او زاری می کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.

16:22  زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.