Dari - Job - 15

15:1  آنگاه اَلیفاز تَیمانی جواب داد:

15:2  «ایوب، شخص عاقلی مثل تو نباید سخن احمقانه بگوید. کلام تو پوچ و مثل باد هوا است.

15:3  با این گونه سخنان بی معنی نمی توانی از خود دفاع کنی.

15:4  تو از خدا نمی ترسی و به او احترام نداری.

15:5  حرفهائی که می زنی گناهانت را آشکار می کنند و با حیله و نیرنگ صحبت می کنی.

15:6  حرف زبانت ترا محکوم می کند و علیه تو شهادت می دهد.

15:7  آیا فکر می کنی اولین انسانی که بدنیا آمد، تو بودی؟ آیا تو پیشتر از کوهها بوجود آمده ای؟

15:8  آیا تو از نقشۀ مخفی خدا آگاه بوده ای؟ آیا تو عاقلترین مرد روی زمین هستی؟

15:9  هر چیزی را که تو می دانی ما هم می دانیم و چیزهائی را که تو می فهمی برای ما هم واضح و روشن است.

15:10  ما حکمت و دانش را از اشخاص مو سفید و سالخورده که سن شان زیادتر از سن پدر تو است، آموختیم.

15:11  خدا به تو تسلی می بخشد و تو آنرا رد می کنی. ما از طرف خدا با ملایمت با تو حرف زدیم،

15:12  اما تو به هیجان آمده ای و از چشمانت خشم و غضب شراره می زند.

15:13  تو با این حرفهایت نشان می دهی که برضد خدا هستی.

15:14  آیا یک انسان فانی می تواند واقعاً نیک و پاک باشد و عادل شمرده شود؟

15:15  خدا حتی به فرشتگان خود هم اعتماد نمی کند و آسمان ها نیز در نظر او پاک نیستند،

15:16  چه رسد به انسان فاسد و ناچیز که شرارت را مثل آب می نوشد.

15:17  حالا به من گوش بده تا آنچه را که می دانم به تو بیان کنم.

15:18  اینها حقایقی اند که من از اشخاص دانشمند و حکیم آموختم که پدران شان بی کم و کاست به آن ها آشکار ساختند.

15:19  در آن وقت در سرزمین شان بیگانه ای نبود که آن ها را از راه راست خدا منحرف کند.

15:20  شخص شریر که به دیگران ظلم می کند در سراسر عمر خود درد و رنج می بیند.

15:21  صداهای ترسناک در گوشش طنین می اندازد. در وقتیکه فکر می کند آسوده و آرام است، ناگهان مورد حملۀ غارتگران قرار می گیرد.

15:22  امید فرار از تاریکی برایش نیست و عاقبت با شمشیر هلاک می شود.

15:23  در دیار بیگانگان برای یک لقمه نان آواره می گردد و می داند آیندۀ تاریک در پیشرو دارد.

15:24  مصیبت و بدبختی مثل پادشاهی که برای جنگ آماده باشد، او را به وحشت می اندازد،

15:25  زیرا دست خود را بر ضد خدا دراز کرده است و با قادر مطلق می جنگد.

15:26  با گستاخی سپر خود را به دست گرفته به او حمله می کند.

15:27  او هرچند آرام و از مال دنیا بی نیاز باشد،

15:28  اما سرانجام در شهرهای ویران و خانه های غیر مسکون که در حال فروریختن هستند، بسر می برد.

15:29  ثروتش برباد می شود و چیزی برایش باقی نمی ماند.

15:30  از تاریکی فرار کرده نمی تواند و مانند درختی که آتش بگیرد و شاخهایش بسوزند و شگوفه هایش دستخوش باد شوند، دارو ندار خود را از دست می دهد.

15:31  انسان نباید به چیزهای بیهوده و ناپایدار خود را فریب بدهد، زیرا این کار فایده ای ندارد

15:32  و پیش از آنکه چشم از جهان بپوشد، برایش معلوم می شود که اتکاء به چیزهای فانی بیهوده است.

15:33  مثل تاک که انگورهای غوره اش پیش از پخته شدن بریزند و مانند درخت زیتون که شگوفه هایش بتکند، بی ثمر می گردند.

15:34  اشخاص بی خدا، بی اولاد می شوند و خانۀ رشوه خواران در آتش می سوزد.

15:35  آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»