Dari - Job - 32

32:1  آن سه دوست ایوب دیگر جوابی نداشتند که به او بدهند، زیرا خودش می دانست که گناهی ندارد.

32:2  آنگاه شخصی به نام الیهو، پسر بَرَکئیلِ بوزی، از قبیلۀ رام، که در آنجا حاضر بود قهر شد، زیرا که ایوب خود را بیگناه می دانست و خدا را ملامت می کرد.

32:3  او همچنین بر آن سه دوست ایوب خشمگین بود، زیرا آن ها جواب درستی نیافتند که ایوب را قانع ساخته متوجه سهو و خطایش کنند.

32:4  الیهو صبر کرد و به ایوب جوابی نداد، چونکه دیگران از او بزرگتر بودند.

32:5  ولی وقتی دید که آن ها خاموش ماندند، قهر شد.

32:6  پس الیهو، پسر بَرَکئیلِ بوزی، رشتۀ سخن را به دست گرفته گفت: «چون من در سن و سال جوانتر از شما هستم، بنابران، ترسیدم که اظهار عقیده کنم.

32:7  به خود گفتم که چون اینها بزرگترند و تجربه و دانش آن ها بیشتر است، باید آموزگار حکمت باشند.

32:8  لیکن در واقع روحی که در انسان است و نَفَس خدای قادر مطلق به انسان حکمت می بخشد

32:9  و داشتن حکمت مربوط به سن و سال نیست.

32:10  پس حالا به من گوش بدهید تا نظریۀ خود را برای شما بیان کنم.

32:11  من صبر کردم و بدقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، اما هیچ کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده ای به ایوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

32:12  من صبر کردم و بدقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، اما هیچ کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده ای به ایوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

32:13  بدانید که حکمت انسان نمی تواند کسی را ملزم یا تبرئه کند؛ تنها خدا می تواند که گناهکار را بخاطر گناهش مقصر بداند.

32:14  ایوب با شما صحبت می کرد نه با من. اگر مخاطب او من می بودم، طور دیگری به او جواب می دادم.

32:15  شما دیگر جرأت ندارید که جوابی بدهید یا حرفی بزنید.

32:16  و بخاطری که شما سکوت کرده اید، من نمی توانم خاموش بنشینم و چیزی نگویم.

32:17  من می خواهم حرف خود را بزنم و عقیدۀ خود را بیان کنم،

32:18  زیرا حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی توانم صبر کنم.

32:19  دل من مثل مَشک شراب پُر و نزدیک به کفیدن است.

32:20  تا حرف نزنم آرام نمی گیرم، پس باید لب به سخن بگشایم.

32:21  من از کسی طرفداری نمی کنم و از روی چاپلوسی حرف نمی زنم،

32:22  زیرا اگر تملق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می دهد.