FarHezareNoh - Galatians - 3

3:1  ای غَلاطیان نادان، چه کسی شما را افسون کرده است؟ زیرا در برابر چشمان خود شما عیسی مسیحِ مصلوب بروشنی نقش گردید.

3:2  فقط می‌خواهم این را بدانم: آیا روح را با انجام اعمال شریعت یافتید یا با ایمان به آنچه شنیدید؟

3:3  آیا تا این حد نادانید که با روح آغاز کردید و اکنون می‌خواهید با تلاش انسانی به مقصد برسید؟

3:4  آیا همة آن چیزها بیهوده بر شما گذشته است؟ مگر اینکه براستی بیهوده بوده باشد!

3:5  آیا خدا از آن جهت روح را به شما عطا می‌کند و معجزات در میان شما ظاهر می‌سازد که اعمال شریعت را به‌جا می‌آورید، یا از آن‌‌رو که به آنچه شنیدید ایمان دارید؟

3:6  چنانکه ابراهیم «به خدا ایمان آورد و این برای او پارسایی شمرده شد.»

3:7  پس می‌بینید که کسانی فرزند ابراهیم‌اند که به ایمان تکیه دارند.

3:8  و کتاب چون پیشتر دید که خدا غیریهودیان را بر پایة ایمان پارسا خواهد شمرد، از این‌‌رو، پیشاپیش به ابراهیم بشارت داد که «تمام قومها به‌‌واسطة تو برکت خواهند یافت.»

3:9  پس آنها که به ایمان اتکا دارند، با ابراهیمِ ایماندار برکت می‌یابند.

3:10  زیرا آنان که بر انجام اعمال شریعت تکیه دارند، همگی دچار لعنت‌اند، چرا که آمده است: «ملعون باد هر که به تمام آنچه در کتاب شریعت نوشته شده عمل نکند.»

3:11  واضح است که هیچ‌کس به‌‌واسطة شریعت نزد خدا پارسا شمرده نمی‌شود، زیرا «پارسا به ایمان زیست خواهد کرد.»

3:12  امّا شریعت بر ایمان متکی نیست، بلکه «کسی که اینها را به‌‌عمل آوَرَد، به‌‌واسطة آنها حیات خواهد داشت.»

3:13  مسیح به‌جای ما لعن شد و این‌‌گونه ما را از لعنت شریعت بازخرید کرد، زیرا نوشته شده که «هر که به دار آویخته شود ملعون است.»

3:14  او چنین کرد تا برکت ابراهیم در مسیحْ عیسی نصیب غیریهودیان گردد، و تا ما آن روح را که وعده داده شده بود، از راه ایمان دریافت کنیم.

3:15  ای برادران، بگذارید از زندگی روزمره مثالی بیاورم. هیچ‌کس نمی‌تواند حتی عهدی بشری را که رسمیت یافته باشد، لغو کند یا چیزی بدان بیفزاید.

3:16  حال، وعده‌ها به ابراهیم و به نسل او داده شد. نمی‌گوید «و به نسلها،» چنانکه گویی دربارة بسیاری باشد، بلکه می‌گوید به «نسل تو،» که مقصود یک تن یعنی مسیح است.

3:17  سخن من این است: شریعتی که چهارصد و سی سال بعد آمد، عهدی را که خدا پیشتر بسته بود لغو نمی‌کرد، به‌‌گونه‌ای که وعده باطل گردد.

3:18  زیرا اگر میراث بر شریعت استوار باشد، دیگر بر وعده استوار نیست؛ امّا خدا آن را از راه وعده به ابراهیم عطا فرمود.

3:19  پس مقصود از شریعت چه بود؟ شریعت به‌‌سبب نافرمانیها افزوده شد، آن هم تنها تا زمانی که آن «نسل» که وعده به او اشاره داشت، بیاید. شریعت به‌‌وسیلة فرشتگان و به‌‌دست واسطه‌ای مقرر گردید.

3:20  امّا هر واسطه‌ای تنها نمایندة یک طرف نیست، حال آنکه خدا یکی است.

3:21  پس آیا شریعت بر‌‌خلاف وعده‌های خداست؟ به هیچ روی! زیرا اگر شریعتی داده شده بود که می‌توانست حیات ببخشد، در آن صورت به‌‌یقین پارسایی نیز از راه شریعت فراهم می‌آمد.

3:22  امّا کتاب اعلام داشت که همه در بند گناه اسیرند، تا آنچه وعده داده شده بود بر پایة ایمان به عیسی مسیح به ایمانداران عطا شود.

3:23  پیش از آمدن ایمان، تحت مراقبت شریعت به‌‌سر می‌بردیم و تا ظهور ایمان در بند نگاه داشته می‌شدیم.

3:24  پس شریعت به تربیت ما گماشته شد تا زمانی که مسیح بیاید و به‌‌وسیلة ایمان پارسا شمرده شویم.

3:25  امّا اکنون که ایمان آمده، دیگر زیر دستِ آن گماشته نیستیم.

3:26  زیرا در مسیحْ عیسی، شما همه به‌‌واسطة ایمان، پسران خدایید.

3:27  چرا که همگی شما که در مسیح تعمید یافتید، مسیح را در بر کردید.

3:28  دیگر نه یهودی معنی دارد نه یونانی، نه غلام نه آزاد، نه مرد نه زن، زیرا شما همگی در مسیحْ عیسی یکی هستید.

3:29  و حال اگر شما از آنِ مسیح هستید، پس نسل ابراهیم‌اید و بنا بر وعده، وارثان نیز هستید.