FarHezareNoh - II Corinthians - 1

1:1  از پولُس که به‌‌خواست خدا رسول عیسی مسیح است، و برادر ما تیموتائوس، به کلیسای خدا در قُرِنتُس، و همة مقدّسان در سراسر ایالت اَخائیه:

1:2  فیض و آرامش از جانب خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح، بر شما باد!

1:3  سپاس بر خدا، پدر خداوند ما عیسی مسیح، که پدر رحمتها و خدای بخشندة همة دلگرمیهاست؛

1:4  که به ما در همة سختیهایمان دلگرمی می‌بخشد تا ما نیز بتوانیم با آن دلگرمی که از او یافته‌ایم، دیگران را که از سختیها می‌گذرند، دلگرم سازیم.

1:5  زیرا همان‌‌گونه که از رنجهای مسیح بفراوانی نصیب می‌یابیم، به همان میزان نیز به‌‌واسطة مسیح از دلگرمی فراوان لبریز می‌شویم.

1:6  اگر در سختی هستیم، به‌‌خاطر دلگرمی و نجات شماست؛ و اگر دلگرمیم، باز برای دلگرمی شماست، که چنین کارگر می‌افتد که شما همان رنجها را که ما می‌کشیم، با بردباری تحمل می‌کنید.

1:7  امید ما دربارة شما استوار است، زیرا می‌دانیم همان‌‌گونه که در رنجهای ما سهیم هستید، در دلگرمی ما نیز سهیم می‌باشید.

1:8  ای برادران، نمی‌خواهیم از سختیهایی که در ایالت آسیا بر ما گذشت، بی‌خبر باشید. فشارهایی که بر ما آمد چنان سخت و توانفرسا بود که از زنده‌‌ماندن هم نومید گشتیم.

1:9  بواقع احساس می‌کردیم حکم مرگمان صادر شده است. امّا اینها همه روی داد تا نه بر خود، بلکه بر خدایی توکل کنیم که مردگان را زنده می‌کند.

1:10  او ما را از چنین خطر مهلکی رهانید و باز‌‌خواهد رهانید. بر اوست که ما امید بسته‌ایم که همچنان ما را خواهد رهانید،

1:11  بخصوص چون شما نیز با دعای خود یاریمان دهید. آنگاه بسیار کسان، برای فیضی که در جواب دعای بسیاری به ما بخشیده شده است، از جانب ما شکر خواهند گزارد.

1:12  فخر ما، گواهی وجدان ماست بدین که رفتارمان در دنیا و بخصوص نسبت به شما، با قدّوسیت و صداقت خدایی همراه بوده است. ما نه با حکمت بشری، بلکه بنا بر فیض خدا عمل کرده‌ایم.

1:13  زیرا آنچه به شما می‌نویسیم درست همان است که می‌خوانید و می‌فهمید. و من امید دارم

1:14  همان‌‌گونه که ما را تا حدی شناخته‌اید، به‌‌کمال نیز بشناسید، و بدانید که می‌توانید به ما فخر کنید، چنانکه شما نیز در روز خداوندْ عیسی، مایة فخر ما خواهید بود.

1:15  با این اطمینان، بر آن شدم نخست به دیدار شما بیایم تا بهره‌ای دو‌‌چندان ببرید.

1:16  عزم من آن بود که بر سر راهم به مقدونیه از شما دیدار کنم و از مقدونیه باز نزدتان بازگردم تا مرا راهی سفر به یهودیه کنید.

1:17  آیا هنگامی که چنین تصمیمی می‌گرفتم، دودل بودم؟ و یا اینکه چون انسانهای معمولی تصمیم می‌گیرم، به‌‌گونه‌ای که سخنم همزمان «آری» و «نه» است؟

1:18  به امانت خدا قسم که سخن ما با شما «آری» و «نه» نبوده است.

1:19  زیرا پسر خدا، عیسی مسیح، که من و سیلاس و تیموتائوس به او در میان شما موعظه کردیم، «آری» و «نه» نبود، بلکه در او همه چیز «آری» است.

1:20  زیرا همة وعده‌های خدا در مسیح «آری» است و به همین جهت در اوست که ما «آمین» را بر زبان می‌آوریم، تا خدا جلال یابد.

1:21  امّا خداست که ما و شما را در پیوندمان با مسیح استوار می‌سازد. او ما را مسح کرده

1:22  و مُهر مالکیت خویش را بر ما زده و روح خود را همچون بیعانه در دلهای ما جای داده است.

1:23  خدا را شاهد می‌گیرم که تنها به‌‌خاطر شفقت بر شما بود که به قُرِنتُس بازنگشتم.

1:24  نه اینکه بر ایمان شما سروری کرده باشیم، بلکه دست در دست شما، برای شادمانی شما می‌کوشیم، چرا که در ایمان استوارید.