Mg1865 - Job - 17

17:1  Efa ho ritra ny aiko; Efa milopilopy ny androko; Efa miandry ahy ny fasana.

17:2  Eny, fanesoana tokoa no manodidina ahy, ary tsy maintsy mijery ny filany ady amiko aho.

17:3  Masìna Hianao, aoka ny tenanao ihany no hiantoka ahy aminao; Fa iza moa no hety hiantoka ahy?

17:4  Fa ny fon’ ireto dia voahidinao tsy hidiran’ ny fahalalana; koa izany no tsy hanandratanao azy.

17:5  Izay manolotra ny sakaizany ho babo, dia ho pahina kosa ny mason’ ny zanany.

17:6  Ary efa nanao ahy ho ambentinteny amin’ ny firenena Izy, ka rorany mandrakariva ny tavako.

17:7  Efa pahina ny masoko noho ny alahelo; Ary efa toy ny aloka ny momba ny tenako rehetra.

17:8  Ankona noho izany ny olona mahitsy, ary ny tsy manan-tsiny mihendratra mahita ny mpihatsaravela-tsihy.

17:9  Fa ny marina mifikitra tsara amin’ ny halehany, ary izay madio tanana no hitombo hery.

17:10  Avia avokoa indray ary ianareo rehetra tsy mahita izay olon-kendry eo aminareo aho.

17:11  Mihelina ny androko, voaongotra ny fikasako. Dia izay hevitra fikirin’ ny foko indrindra;

17:12  Ny alina ataon’ ireny ho antoandro, ary ny mazava ho efa akaiky, nefa tamy ihany ny maizina.

17:13  Raha mbola misy antenaiko, dia ny fiainan-tsi-hita fonenako ihany; Ao amin’ ny maizina no hamelarako ny fandriako.

17:14  Ny fasana no nantsoiko hoe: Raiko ianao; Ary ny kankana: Reniko sy anabaviko ianao.

17:15  Fa aiza ary ny fanantenako? Ary iza no mahita azy?

17:16  Midìna any amin’ ny vavahadin’ ny fiainan-tsi-hita izany, raha mba hahita fitsaharana ao amin’ ny vovoka aho.